《荣华乐(一作东洛梁家谣)》拼音

唐代李贺

rónghuázuòdōngluòliángjiāyáo--

yuānjiāngōngzièrshí齿chǐbiānbèichúnzhūhóngyǐnjiànlíngzǒuguījiàoyángèngjìng穿chuāndàoyóujiāofánglóngqiújīnjuéhuāguāngtángdiàoxiàojīnlóuzitáixiàxuéhándānchàngkǒuyínshéhuàchēnglángjǐnxiùmiànhànpángmíngzhūshíbáishuāngxīnzhàochuíjīnguānghuánghuángfēirénshuǐjiǔqīngliùguānjiēwàngjiānghuíyuèxiānfǎnzhǎngzuòjiāngwéihuàééguānshàngqièyúnsǒngjiànchénlíngfēnxiùduànqiānxúnzàohuángjīnbǎikuàngjiāchénshíèrménqiánzhāngzháiqíngchūnyānliántiānjīnzhuìhóngguāngtónglóngnièhuánshìzhēngyáoníngzuìfānghǎilóngchuāngkōngxiàdānxuéfèngchōngxíngpáojuéjuéquánshíjīnchányayalánzhúxiāngjūnzhuāngshēnglángdāngshuízhīhuāláiguòdànjiànchítáichūncǎozhǎngcáocáoxiánchuītiānkāihóngxiāoshēngràotiānláitiānzhǎngshǐguànshuāngyúnjuéchěngguāhànléiluànxiùjiāo竿gānguǎnéryīn绿niǎoxuéyánnéngjiàoshípíngjīnjiěsòngmáoxīnsānhuánghuánghòuguìrénshíxiàowèièrjiāngjūndāngshífēizhúcǎiyúnhuàzuòjīnjīnghuáchūn

李贺简介

唐代·李贺的简介

李贺

李贺(约公元791年-约817年),字长吉,汉族,唐代河南福昌(今河南洛阳宜阳县)人,家居福昌昌谷,后世称李昌谷,是唐宗室郑王李亮后裔。有“诗鬼”之称,是与“诗圣”杜甫、“诗仙”李白、“诗佛”王维相齐名的唐代著名诗人。著有《昌谷集》。李贺是中唐的浪漫主义诗人,与李白、李商隐称为唐代三李。有“‘太白仙才,长吉鬼才’之说。李贺是继屈原、李白之后,中国文学史上又一位颇享盛誉的浪漫主义诗人。李贺长期的抑郁感伤,焦思苦吟的生活方式,元和八年(813年)因病辞去奉礼郎回昌谷,27岁英年早逝。

...〔 ► 李贺的诗(206篇)