《蓘室诗王立之为宗子求》拼音

宋代饶节

gǔnshìshīwángzhīwèizōngziqiú--ráojié

zuògèngjiāoliáochéntiánshīshùyūnqǐnghuǒjìnlín

gēngyúnláochángqiūpínyǎnbáolǒngjiānzhēn

qiūfēngluògāoyuánqiānqǐngyúngōngzizhītiánshīnóngrén

guīláizuòshìquèsǎoguìhūnjiàchājiānshūményǐnhuòsānbīn

chúyōuhànchǎnghánchuāngdànxūnliùshèngrénshībǎijiāwángchén

wěibèisāojīngmiàoguǐshénlíngwénlòuchǔgāolùnzhuīguòqín

fànlǎnbànzhūpínyóuxīnlǐngyàokāijuǎnrén

ménqiánfēngzuòāiféizǒujìnshēnzhīzhōngxīnshìwén

lǎnjiānghǎishìshēngyuǎnwángménwèixiádàoshìguīlǎozhuólún

饶节简介

唐代·饶节的简介

抚州临川人,字德操,号倚松道人。曾为曾布客,后投书曾布论新法是非,不合,遂落发为僧,更名如璧。初在灵隐,晚主襄阳天宁寺。以博学能文见称,尤长于诗。有《倚松老人集》。

...〔 ► 饶节的诗(261篇)