《病马五首呈郑校书章三吴十五先辈》拼音

唐代曹唐

bìngshǒuchéngzhèngxiàoshūzhāngsānshíxiānbèi--cáotáng

ěrniánbiébìngláiyánbànshāzáojīnzhēnlièshuāngyǎnyōngkāizhùxiéduòyuèmáogànshīyúnlóngshòuchápíngyuánhǎofàngrénfàngxiàngqiūfēngxuhuālǒngshàngshācōngzhèngténghuángyóuléiwěipánhóngcuìtóuzuóqiūfēngbáiliànbèiwèijīnluònǎoyǐnghánkōngwàngjǐnzhàngjiēqiánguàichuíshuānglèisūnyánggǎnjiǎnjiāomáolièbànfānrénbiéshìlóngsūnshuāngqīnbìngjiāoshícōnghuājiànhénwèipēnduànyúnguīhànyuàncéngzhuīqīngliànguòméncháoqiānxīnyóuzàizhēngkěnqiánwàngēnkōngbèiqiūfēngchuībìngmáoyīnzhuólàngshuāhóngtāoláizǒngguàilóngshòujǐnshuíjīngkǒugāozhuīdiànyǒuxīnyóukuǎnduànféngrénxiāngqiánghàojiānglièzhòngcáijiǎnjièxīnchéngjiǎodāobìngjiǔrénzhekànhuáshāndiāocányǐnjīngbáiquánhuālěngchīqīngqiūdòuhánzhǎngchāngǎnhóngjǐnzhòngjiùjiāngníngwèipánwángliángruòxiāngtáiqiānzhuīfēngnán

曹唐简介

唐代·曹唐的简介

曹唐

曹唐,唐代诗人。字尧宾。桂州(今广西桂林)人。生卒年不详。初为道士,后举进士不第。咸通(860~874)中,为使府从事。曹唐以游仙诗著称,其七律《刘晨阮肇游天台》、《织女怀牵牛》、《萧史携弄玉上升》等17首,世称"大游仙诗"。《唐才子传》称他"作《大游仙诗》50篇",则当有遗佚。其七绝《小游仙诗九十八首》,尤为著名。

...〔 ► 曹唐的诗(51篇)