《次韵奉送公定》拼音

宋代黄庭坚

yùnfèngsònggōngdìng--huángtíngjiān

niánjūnzǎoxiàshí

jīnniánjūnzǎoyǒngbīnshī

zhíyuánēnzhòngdànān

shīshūbànxíngdàofèisuìshí

qīnjiāotàncúnwángxuéwèn访fǎngquē

duōhòushíhuǐjūnjiànshìchí

yǒuzhēndìngfēiérzhī

míngyòngchùběidòunán

yànzhàoyóuxiázizhǎngānqīngbáoér

kuángdiàosāncùnshélièdēngjiǔchí

shǒuyúnfāntánguāngyīn

shàxuèméngzizhǐtiānchūgān

cóngláiguózhòngjiànwèixiāng

zhùyánmèngmèilièwèifēixióngchī

bǎigōnggǎishéngshìshànwén

quánréndòujiānjiānwèngàngqiě

huáiyīnhuángtíngluómiánluòzhī

zhāoyángliǎngxiōngháiéméi

gōngpínyòuxiàobǎibèilái

bānqīng鸿hóngmáogèngzhòngkǒuchuī

yǐnshéngtòngpáihénméngwǎngchéngwéi

wéikǒngchūshàngshāzhī

chénāibǎiniánqínjuéxiánwèizhōng

luòluòbàowénnánguǎnzhōngkuī

zhìjīnyángziyúnxié

suìwǎncǎoxuánjīngtánxiětiānwéi

tuōshēntiānwēijiàntóuchuī

wéndǒngxiánméngānrěn

hóushèngbīnzōupèijiāohéngchí

shítōngwènrénjiǔwèicéng

jìnzhějūnjiāwēngtiāntuōzhí

wèimíngmíng鸿hóngzēngjiǎoshàngānshī

yǎnglánxúnsēngàizhúdàoshuǐméi

běiquēmiǎncháoqǐng西dōufēnbǎo

wénzhāngjiǔdǐngzhòngguìshǔlèi

zhàoliángqǐngguànyuándànwèishāngjūnchī

jiǎshàngwénguòduōniúyǒu

chūshìshūchèzhǒuguīláihuāng

wèidòuzhésānjìng

shèngjiàndiéxuèguīānxuányuèzhī

rénwànhóuzàochuí

guānshǐchénpiānshūlüèzāo

guānchíshuínéngwèngōng

jūn怀huáimíngyuèzhūnòngcānghǎi

shēnfángpèifānglánshìwángsuǒ

nánshàngbāohànbīnsuí

měiláitánzhǔfēngshēngtíngzhúzhī

āngzàngjiāyōunéngwèi

dàntīngchū便biànjiěrén

gōngchéngzàilòuyǐngchùnángzhuī

shīshìluòkēngjǐnghánzhūnchóuchī

zhéhuòwángyángduōbēi

yīnxīnbīngmiàn

zhǎngyǎngguānláikuǎnshòu

wànshìzhǐjìngshuíchéngkuī

àijūnfāngcùnjiānchúnnǎishī

ānbǎichándōnggāngbìngchú

yóuláizàiyīnzhèn

sòngxíngqīngchēgàizàijiǔmǎnchī

tiāngāoxiàlǎo退tuìliúbēi

túnyúnqiānliùxīnyuèbànguī

rénshēnghuìmiànnánzuìtīngkuángchī

jǐngxiàoshīfēngfàncháo

xuánzhīshuāngláishǎobiéwèi

tiānjīnmèihànquējiǎoguàqiū

zhōngyǒuguǐshénchìshénòngyīn

guāngdànshíchū怀huáixiá

shàndòngláoyuēzhòngchí

shānyàodàoténgjiàhóngdàihán

zuòháiyānliúsuìkǒng

wèichūménniànqiānyīng

duǎnyùnyuànchéngsòngshíshíxiāng

黄庭坚简介

唐代·黄庭坚的简介

黄庭坚

黄庭坚(1045.8.9-1105.5.24),字鲁直,号山谷道人,晚号涪翁,洪州分宁(今江西省九江市修水县)人,北宋著名文学家、书法家,为盛极一时的江西诗派开山之祖,与杜甫、陈师道和陈与义素有“一祖三宗”(黄庭坚为其中一宗)之称。与张耒、晁补之、秦观都游学于苏轼门下,合称为“苏门四学士”。生前与苏轼齐名,世称“苏黄”。著有《山谷词》,且黄庭坚书法亦能独树一格,为“宋四家”之一。

...〔 ► 黄庭坚的诗(2028篇)