《上邵宝文》拼音

宋代王令

shàngshàobǎowén--wánglìng

chūchùshēnzhīdàoqióngtōngmìngsuǒguān

kǒngyóuwénsòngzhú退tuìliánghái

dàofāngzhōngfǒuliúfēngyǒuhòujiān

láifāngbìngxiànrénkānyán

shìyǒugāoshānyǎngshēnchángjiàpān

jìngxīndàoshǒujīnbān

qiáocuìqióngniánxuéguāishūliǎnglún

yánwényǐnquǎnshíjīnxián

dǎohǎishíwèitiáncàn

qīngxǐnggānpànguìnàifánjiān

jìnzhuàngyángchùxíngtúnchéngbān

shípínxīndàozàiyùnjiànxiàoérwán

shíshūzhìxīnyóuchǐhuán

ǒuféngbāngyǒudàojuànshān

guānshuǐqiúkuīhǎizhītiānyuànshìshān

suīguīténgguóshèngshàngjiànxíngmán

jìnxiàohéngcǎorénděngguān

shèngményóujìnhuòhuìzhèngkuàngxiānguān

dàofēinénggǎnshān

zhībàozhōngxìnchìxīnyīn

王令简介

唐代·王令的简介

王令(1032~1059)北宋诗人。初字钟美,后改字逢原。原籍元城(今河北大名)。 5岁丧父母,随其叔祖王乙居广陵(今江苏扬州)。长大后在天长、高邮等地以教学为生,有治国安民之志。王安石对其文章和为人皆甚推重。有《广陵先生文章》、《十七史蒙求》。

...〔 ► 王令的诗(306篇)