《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡教授仲申》拼音

明代宋濂

qiūzichōnglùnwén退tuìérshīshǒuyīnjiǎnzichōngbìngjiàoshòuzhòngshēn--sònglián

tàizhīsuíxíngtiānshēngshēngyóushēngxiǎohuòdànghǒuhǎijiāngchùliúfēngtíng

tiānlúnjiāoshénguǐzhànzhóutǐngjiāolóngzhēngquānjiùzòupiǎoshāshíxiánmíng

línggōngzhìyóngyuántiānchéngshúyányǎngmiàoliǎngjiānpèirénwèilíng

dàishǒuzàishàngxiàwèicánglièshānyíngfèiwèijīnguānhàozhōngqìngshēngzhàocóngháiyīng

rényīnwànbiànchūyǒuchéngnánmíngyīnzhāchìxiè忿fènzhìxiàohàojiàoshūyōuqíng

wěnhóushéshěnqīngzhuózhēnggōngshāngfēnzhòngqīngshūfāngsuījiǎxiàngzhìdàorénwěibìng

qiūjiàngshénqúnshèngyīnshēngwèijiàowénzhūjīngyánqióngyángyīnzhèngshìyínyǒngqíngxìngzhēnpíng

jiéwényánjǐnmíngfēnzhèngjiǎxiàngzhízhāotiānmíngxuánjǐngyánshèngréndàijiànzhōngsuíqúnméng

diànānhǎiyuè使shǐxiàozhíyuèkāizhòngmínglàimíngdòngyīngfēngshēngsuǒbèiláipínréng

sòngwèiwēngcàichénqínchǔyóuyúnzhēnglíngzhēnshòuzàokǔnyuèpáibēilùnguīchónghóng

tàiróngàngjǐnzhāngàixuánxiūníngxìngtánduóshēngyuǎnrénzáozhìxiānxiāndēng

gōuqiánbǎishìqīngjiānbáitóngshíwěiwěihuánglǎoxuánshèmíngxìngxíngmíngcǎnfēnzhēngróng

jiǔjiākuángliúèjuégǎngqiángdōngyíngyúnpiānhuòhàijiàoshàngchěngsuǒxuéwèixiāoténg

kuángqínjiàngdǎiliúshìchìxiǎngsuífēngxínghuángmáobáiwěiduòbiānbèiliánzhūkuājiǔnéng

bānyángméiháojuànjìngxiàgāonánshēngliùdàipiánzhīxuǎnyóujiāojīn

gèngtángsòngfēishèngzhīliùzhōngnánshèngyàozhīshēnghuáyǒushuāixiēzhìxuéduōlíngpīng

rénwénběnwèizàidàoshìchuíqiānlíngsuīgōngyòngxiāorǎngyīngjiànshuǐfēiyuānbīng

shūgàochūdānfèngbīngchífēihóngxīngjīnkuìshíshìdǒngrónggōngjùnlièyànránmíng

shìdēngyòumiàoxùnshīnéngshìxuānshēngméngzhāngshūtiānfēiliànshítánbiànbǎoguózhǎngchéng

zhānrùnpèiyúnxiégèngtóngxiāoshēngdāngcāoyǒngshōushìfǎntīngtànxuánjīng

yóuzhōnggōushēnzhǐshòutóujǐngcóngjiōngcháobiànhuǎng西hǎiwèidōnglíng

jīngshénsuǒzhìwànshètuóyuètíngzònghéngzhēnchúnbāngjiàngàodǐngchōnggāoxīnchényīng

húnyuányīngzhènxiǎngshènquèshūwénlíngyánsēnxíngqiūhuájiànbǎihuìhánchūnróng

jìnhánpéngjiāngyǎngjiēdòubǐnghuīchánqiāngyànzhǎngyángjiàolièméngdùnluánjīng

gāopáixiāohànkuàwěihàngxièyóutàiqīngwèizhízhuìjiǔyuāncházhīwénshēng

yōuyīngōngzuòguǐguàihuīguǐnánwèitīngránmíngchìhuǒjǐngyàosuǒhéngliúwèiqióng

shìmiàozàohuàzhóuxiǎoxiāngpíngjīnshísuījiānyǒuxiāowénguānggènchángjīngyíng

dànyōuzhuōgōngzhībiànjiùjiāoshīdǐngtóngràngzhōuháiyǒujiémiánzhīfēichéng

cóngmǎojiǎowénshǐchěngxiāohàncuīqiángqíngshàngshīkǒngwèicháxiàshìqiānyóuzhūxiōng

yīnggōngshèhóuzàizhèngzàixuányóuyīngwēnwēnwénpánjié绿hándiànshēngqīngpíng

yǒushíchīshùjiéshàngrénjiànlíngzhùkōngzhíxièjuéliúàishìhuánglǎowèihóngtíng

yīngzhīdūnběnnǎiyànqiězhābiāowàiyóuzhōngpéngniánláichéngàimángliúhànjiābèiyánjiāochēng

cuànshēngǎorǎngnǎinéngkàngzhìlíngxiāozhēngshàngōngqīngmiàoliángchǔyànwēixīn

zhīchūshēngyǒukuàizhēnkēngmíngchánzàochuīěrwéijuéchéngdānyīng

tiānrénzhījiānhuòyǒukuìguānméngshēngyáojiāngshàngyuèzhūjiāshùnòngjǐngchīlóngqíng

wéishíwànlàishígěnggěngyínhánshénghuáchuānxiānshēnglǎnqiānyuèxíngkōngtíng

yángjīnquèkāngkǎichōuguānyàochéngyīngníngxiānshēngwénzhāngzhèngyòngshìyīnpánzhōugàofāngzhēnghéng

zhīshēnqiànguǎnbàoqiǎnjiāowèishùjīnshízhēnniànniǎnzhuǎnchéngmèiyínshēngzàiwěnhàocāngyíng

suānhánhuòlèizhēnyàotuòchíwèibēihánhóngrénshǒuguānzàimièxuélínlǎowényuānjīng

sānniánjiànzhìmènghúnshízhúchénfēngzhēngshígòng宿ruòjīnzhònggāndǎnyīnqínqīng

宋濂简介

唐代·宋濂的简介

宋濂

宋濂(1310—1381)字景濂,号潜溪,别号玄真子、玄真道士、玄真遁叟。汉族,浦江(今浙江浦江县)人,元末明初文学家,曾被明太祖朱元璋誉为“开国文臣之首”,学者称太史公。宋濂与高启、刘基并称为“明初诗文三大家”。他因长孙宋慎牵连胡惟庸党案而被流放茂州,途中病死于夔州。他的代表作品有《送东阳马生序》、《朱元璋奉天讨元北伐檄文》等。

...〔 ► 宋濂的诗(184篇)