首页 > 古诗词 > 责躬 > 拼音

《责躬》拼音

两汉曹植

gōng--cáozhí

xiǎochénzhíyán

chénbàoménguīfān

zhuīzuì

zhòufēnérshí

fēnérqǐn

chéngtiānwǎngzhòng

shèngēnnánzàishì

qiègǎnxiāngshǔzhīpiān

chuánzhī

xíngyǐngxiāngdiào

qíngkuì{{chì}}

zuìshēng

wéixiángǎizhīquàn

rěngòuquán

fànshīrényánzhī

wéixià

xiàngtiān

ēnlóng

shīchàngchūnfēng

shí

shìbiéjīngzhě

qìngyúnzhīhuì

zijūnyǎngzhě

shījiūzhīrén

shězuìguìgōngzhě

míngjūnzhī

jīnàinéngzhě

zhīēn

shìchénpáihuáiēnérgǎnzhě

qiánfèngzhàoshū

chénděngjuécháo

xīnzhìjué

fēnhuánggǒuyǒngzhíguīzhīwàng

shèngzhàowěichuí齿chǐzhào

zhìzhǐzhī

chíxīnniǎn

chù西guǎn

wèifèngquētíng

yǒngyuèzhī怀huái

zhānwàngfǎn

shèngquǎnliànzhǔzhīqíng

jǐnfèngbiǎobìngxiànshīèrpiān

zhǐqiǎn

cǎilǎn

guìxiàqíng

màoyánwén

chénzhíchénghuángchéngkǒng

dùnshǒudùnshǒu

zuìzuì

xiǎnkǎo

shíwéihuáng

shòumìngtiān

níngfāng

zhūsuǒ

jiǔrǎng

xuánhuàpāngliú

huāngláiwáng

chāoshāngyuèzhōu

tángzōng

shēnghuáng

shìzàicōng

liè

wénshíyōng

shòuchánhàn

jūnshǎowànbāng

yóujiù

广guǎngmìngqīn

fānwángguó

ěrhóu

jūnqīng

yǎnyǒuhǎibīn

fāngzhōu

chēyǒuhuī

zhāngyǒu

juàn

xiǎozi

shìchǒngjiāoyíng

guàshíwǎng

zuòfānzuòpíng

xiānguǐshìhuī

àohuáng使shǐ

fàncháo

guóyǒudiǎnxíng

xuēchù

jiāngzhì

yuánxiōngshì

míngmíngtiānzi

shíwéilèi

rěnxíng

bàozhīcháo

wéizhíxiàn

āixiǎochén

gǎifēngyǎn

zhībīn

gōngzhì

yǒujūnchén

huāngyínzhīquē

shuíshēn

qióngqióng

fāng

jiēxiǎozi

yíngyāng

tiānzi

ēn

guānxuánmiǎn

yàozhū

guāngguāng使shǐ

rónghuá

pōushòu

wángjuéshìjiā

yǎng齿chǐjīn

zhíshèng

huángēnguòlóng

chéngchù

xiǎozi

wánxiōngshìyīng

shìcánlíng

cúnkuìquētíng

fěigǎnào

shíēnshìshì

wēilínggǎijiā

méi齿chǐ

hàotiānwǎng

shēngmìng

chángdiānpèi

bàozuìhuáng

yuànméngshǐshí

jiàndōngyuè

shùháo

wēigōngshú

wēishòumìng

zhīmiǎn

gānjiāngxiāng

fènyuè

tiānzhōng

huìjīng

chífèngshèngyán

xīnzhīyún

chuàngbēi

tiāngāotīngbēi

huángkěnzhàowēi

yīngzhàochéngmíngzhào

yīnghuìhuángdōu

xīngchénjià

zhīchē

mìngzhǎng

zhēng

cháoluántái

宿lánzhǔ

mángmángyuán

shì

jīnggōngtián

shǔ

yuányǒujiū

zhòngyīnfěi

suīyǒuhóuliáng

huángshí

wàngchéngguò

miànyóu

jǐng

píngshìyóu

xuánǎiǎi

yángbiāopiào

liúfēnghéng

qīngyúnchénggài

shèjiànzhībīn

yuánshānzhīwēi

zūn

huángbǎnshìjiē

西guān

huòjiànghuòshēng

fēicānjuàn

zàiqǐnzàixìng

jiāngcháoshènghuáng

fěigǎnyànníng

jiézhǎng

zhǐchuánzhēng

qiánsuì

hòuchéngkàngjīng

lúnchuòyùn

luánfèishēng

yuánshì

shuì西yōng

jiāzhàowèi

cháojìncóng

yǎngzhānchéng

wéiquētíng

zhǎng怀huáiyǒng

yōuxīnchéng

曹植简介

唐代·曹植的简介

曹植

曹植(192-232),字子建,沛国谯(今安徽省亳州市)人。三国曹魏著名文学家,建安文学代表人物。魏武帝曹操之子,魏文帝曹丕之弟,生前曾为陈王,去世后谥号“思”,因此又称陈思王。后人因他文学上的造诣而将他与曹操、曹丕合称为“三曹”,南朝宋文学家谢灵运更有“天下才有一石,曹子建独占八斗”的评价。王士祯尝论汉魏以来二千年间诗家堪称“仙才”者,曹植、李白、苏轼三人耳。

...〔 ► 曹植的诗(195篇)