《谢马善卿送菜》拼音

明代孙作

xièshànqīngsòngcài--sūnzuò

chángxīnshícàiměiwèiròuguò

jīnchén齿chǐjiájiānyànāngǎntuò

chíliángnièféixiānshuídāng

使shǐjūnliánrénwèiānxiǎo

běnjiāngnánqiáosuānhángēng

kōngchángzhuǎnxiànliánkāng

jiǔchūnmiáoshuāngsōngqiūdìngzuò

yángniàngzhǐchùcuò

kuíjuéjiāoshǒu

sānbǎitóuzhúsǔnwàn

cháoxiāngchūshānchúzhǔchuīyāncuò

duīpánqīnghuángkǒushēngnài

mèipáncānjūnzuò

cǎizhīliàngyǒushízhēnghuògōngzuǒ

báiyándiǎncōngchénghóngjiāoluójiù

zhètángzhìdiàoyànfāngxīn

xiāngfànchuīshú宿jiǔchéngfāng饿è

ézhǎngtuīshòubiēqúnkōngtuì

kuìànliánshíyīngbǎoshíshēn

shuānggēnhánsāntànlùnhuò

bīngduóxiānchúshìkǒuténgxuān

hǎidōngzhuōzhéchángkǎn

cānjūnbàncàishīcháo

chǔnchángzàozhī

bàowèngrènchújīnduò

guītiánzhǒngbǎinuò

chuánjūnzuòcàihuáxuánfēngguǒ

shíqínkuìtiānyàncónggāo

孙作简介

唐代·孙作的简介

元明间常州府江阴人,名作,以字行,一字次知。为文醇正典雅,动有依据。尝著书十二篇,号为《东家子》。元末避兵吴中,尽弃他物,独载书两簏。张士诚廪禄之,旋以母病谢去。明洪武六年聘修《大明日历》,授编修,乞改太平府教授。召为国子助教,累擢司业,归卒于家。有《沧螺集》。

...〔 ► 孙作的诗(44篇)