《和子同观音寺新居》拼音

宋代周行己

zitóngguānyīnxīn--zhōuxíng

tàixuéshìqiānshùduōbáipáozhōngyǒulìngrénkuìdùntáo

fēngqiěyānnéngshǒugāoxiángnǎidàohuòxiánháo

jìnshīduànzimìngzāoshēnghuōshuínéngzhìquānláo

huòwànrényòngxuéliùtāowénshìchuòláoxīndāodāo

hàijìngxiāngjiǔniúmáotuōlüèhuòshìqīngsōngyǐnhāo

línfèngyǎngjiànduōjiàohàoboqīngkuàngruǎntáo

wénhánshījiàngōngcáohuīzhǔtánfēngyuèzhōngshēngsōusōu

wǎngwǎngběishānfǎnchǔsāodàoyòngqióngsuǒzhìyǒucāo

huòyǐnshēnyōutǎohuòfàngyóuáopíngshēngshìdìngyòngxīnláo

周行己简介

唐代·周行己的简介

温州永嘉人,字恭叔,号浮沚。哲宗元祐六年进士。师事程颐。徽宗崇宁中,官至太学博士。后为齐州教授,发明中庸之旨,邑人始知有伊洛之学。大观三年,罢归,筑浮沚书院以讲学。宣和中,除秘书省正字。有《浮沚集》。

...〔 ► 周行己的诗(155篇)