首页 > 古诗词 > 谢曹公 > 拼音

《谢曹公》拼音

宋代郑侠

xiècáogōng--zhèngxiá

lóuyǒutǒngzhìlínzhīsuǒzōng

shìzhījūnchénchūzhítàitóng

zizhīchéngxìngtiānsuǒzhōng

yīnqīnàixīnyǎnggōng

píngjiéqíncuìhuànnánwàngjuégōng

jiānzhītōngqióng

zhìshìjūnshìnǎixiàozhīzhōng

wèiwénjūnjiānchéngjìngyǒubēichóng

kǒngziyǒuyánxiàowèizhōng

shǔcǎocánlèichóng

jiēnéngshírénshēngshìcéngkōng

shěnnǎibèiwànyīnyángcuìchōng

xuéwèntángcháibèijiēzhūxióng

shìnǎijiāngbiànmáozhōng

dàozūnsānwánghuàchúnnóng

jiēyóuzhūchényǐnxiāngzhuīzōng

zāiwěichìhuìqiǎowèixīnpéng

cáixiéchǒuzhèngzhídǎngjiāogōng

shàngzhě訿xiàyānxiōng

luánfèngyuǎndùnyīngsǔncāngqióng

rénshéngòngchóutànhánshǔqiūdōng

rénniànzhōngzhíbǎizhì怀huáibīngróng

kǒuruìmáowēijùnlínwèi

xiánzhèngbǎoyánghuànlángcóng

bāngjiāchángníng西jiàérqiúdōng

shèngsònghuìmíngliángyíngchéngshàolóng

qǐnqǐnbǎiniánshāoshāozhuīfēng

jiāzhēngzhàoshànzàiméncóng

zhōngjiānfēngèngxīnjìnzhēngfēngmáng

jūnmínzhìshēnwéiqióng窿lóng

yǒuchǒujiānqúndēngmèngmèng

yǒuguòzhòngyúnchàifēng

shuígǎnzhèngmóuyóuqióng

gōngchéngshèchénshíjiàntóngtóng

duānfāngqiānluánwēifēng

yōulínlánxuěshuāngmàozhǎngsōng

xiáshūzhuōshēnshíliánggàngchōng

xiàngzhěyǒusuǒchénkuángyánzhōng

suǒfànchéngzhūkuānrénlàitiānzhōng

wèizhāoxuěháiguīgèngfēng

háowèibàokuìgāoyángfèng

shěnnǎijiànjiēwàngményōng

wèiwěisuǒzhǎngnéngcàntóuyōng

xīngchēwèiyāngtuōèjiànétiāntōng

cháotíngjiādǎngyángōngzòu

zhìmǎnzàichéntuīēnfēihòu

gàirènqiǎnjìnnánwèizhòu

shēngjiēděngyánmóu

qiězuìlèiréndùnqiānjiù

yǒuxìngqīnfēiyǎngkǒu

duānránzuòpíngshìbēnzǒu

suīqīncéngyuǎnchán

tǎnduǎn驿ānwènliándànshū

fèngwēnqīngshūzuǒyòu

píngshēngzuìzhīxìnghuòzhūhòu

xuéwènsuīshēnshìfēixìngmào

zhīxīnzàisuǒyǎngkòu

ěrzhūwánhǎochángduìchéngòu

wéiyǒuxuéwènxīnzhōngniányōushòu

jīnyōuyóuyǒngshīshūyòu

rényǒutōngsāisuíměichǒu

wéiyǒupiànchúnchéngshēnzhǎngjiǔ

píngshēngsuǒyóuzhāorènxīngdòu

xiōngxíngwéichénghuǐyóuyōngmào

xīnláiwèimíngpōu

shízhōngèrzhǎngyòu

kuàngshānshuǐqīngrénduōxiù

jiātuōxiàfēngzhǎngyǐnchúnzhòu

rénzhīziqīnàiguānyǒu

zhìwéichíwèinéngzài

nǎizhīxiánxīnshēngchénggāohòu

zhīyuǎnfāngguīpiānqīnhàoshǒu

rěnzhòngwéishìgānlǎoqiǔ

yòujiāpíntiánshìgēngnòu

sānyúnwángruòshēnzhǒu

zhǐbǎiqiánbànyòu

wěiwèizhīguòyínggòu

shìzhīsuǒhuànzhìshíǒu

shízhìliǎngbǎizhōngéryǒu

gàishìhuòshēnzhēnwěixiāngfēnjiū

huángzàikǒushéqiǎolìnggōngyíngcòu

rǎngshìtīngxiàfēimíngshúnéngqióng

ménxiàcùnzōngfēiniǔ

dànlùnshèzhīyǒugòu

wéixiàngsuǒwèiquànshēnshòu

tiānxiàběnshìzhìduōfēnróu

wéishìcuòdiānjiāmiáoyǒu

zūndàiguānzānjiànróu

zhùtiānchǒngsuímínwéiyǒuyòu

réngōngyòngxīnquànyóushǎnggòu

yǒuliègānjǐngquánqīngshēnzhòu

wèiguānshūzhǎnggěngshīchuānliū

fāngshōu

jiēwàngliúhuà

zuòshīdàozūnguāngshùchuánxiǔ

郑侠简介

唐代·郑侠的简介

(1041—1119)福州福清人,字介夫,号大庆居士、一拂居士。英宗治平四年进士。调光州司法参军。秩满入京,对王安石言新法不便。久之,监安上门。神宗熙宁七年,久旱不雨,流民扶携塞道,绘流民图上之,奏请罢新法,次日,新法罢去者十有八事。吕惠卿执政,又上疏论之,谪汀州编管,徙英州。哲宗立,始得归。元符七年,再贬英州。徽宗立,赦还,复故官,旋又为蔡京所夺,遂不复出。有《西塘集》。

...〔 ► 郑侠的诗(102篇)