《张春陔侍御仪徵城中得异石甚佳为赋此篇》拼音

清代张裕钊

zhāngchūngāishìzhēngchéngzhōngshíshénjiāwèipiān--zhāngzhāo

wénshēnjiùhuāngjīngbǎiguàiqiǎojìngjuānyōumíngwànpǐnchánkōngmàoxíng

huángsuǒlóngzáowánkuàngchēnglónglíngjiǎjiǎo穿chuānxuéhéndàngyánqīng

juǎnhuánwěibiǎoqiānqiūchùguǐshuíwèitīngshìláizhēnzhōuzàiguīyóu

yánsōuchūbàizhīdāngniánshuíshìliúwèisāntànháojiājiùjīnhuāng

língshíchūqīnglíngwèiliújīnbēishízhìzhēnhuánlièbǎiniánshìzhùdōngchí

érshēhuòshàngāorénhǎoběnnánshāndōngwànshìchóuchípiànshíbǎihuíkàn

bǎojìnzhāiqiánzhūbáilínglíngtíngpànbēnyúnhuányāohuánguàigǎnjīngxiántóngxīnwān

hǎoyǒushuínéngmiǎnliúānsuǒhuànzuòshīxiàojūnqiǎnshínéngyántǎngtóudiǎn

张裕钊简介

唐代·张裕钊的简介

(1823—1894)湖北武昌(今鄂州市)人,字廉卿。道光二十六年举人,授内阁中书。文字渊懿,历主江宁、湖北、直隶、陕西各地书院,成就后学甚众。研究训诂,专主音义。善书,工古文,为晚清一大家。有《左氏服贾注考證》、《今文尚书考證》、《濂亭文集》。

...〔 ► 张裕钊的诗(11篇)