首页 > 古诗词 > 长安 > 拼音

《长安》拼音

宋代范祖禹

zhǎngān--fàn

dōngfēngchuīchénxīnjīnghuáshǔsānqiān

láixuězǒuhánguānxiàshìqínchuāntǎnchí

xiǎodēngtàihuásānfēnghánpínggāoshǐjuétiānkuān

quèjīnghuájiànyānhuāèryuèguòzhǎngān

zhǎngāntōngshíèrchūjiǔzhōuhéng

xíngrénláiwǎngdàn西dōngwènxìngwángjīn

rénguìgāotáiqīngjīnrénchípíng

zhōngnánràowángzháizhuàngkōngpánjiāchéng

huángzhīshuǐdōngliúhǎihànjiātángjiāgǎi

màolíngqiūcǎochūngèngduōháojiéjīnrénzài

guānshìchóuyǐnjiǔdēnggāolóu

qínwángqiújiǔdǐngwèikōngláoyíngzhōu

dāngniánguìshíshìshēnhòugāoqiū

chūnfēngkāihuāzuìfēnggōnghóu

范祖禹简介

唐代·范祖禹的简介

范祖禹

范祖禹(1041-1098),字淳甫(淳,或作醇、纯,甫或作父),一字梦得,汉族,成都华阳人。生于宋仁宗康定二年,卒于哲宗元符元年,终年五十八岁。著名史学家,“三范修史”之一。祖禹著《唐鉴》十二卷,《帝学》八卷,《仁宗政典》六卷;而《唐鉴》深明唐三百年治乱,学者尊之,目为唐鉴公。《宋史本传》又著文集五十五卷,《宋史艺文志》并行于世。

...〔 ► 范祖禹的诗(151篇)