《【双调】折桂令 归隐》拼音

元代汪元亨

shuāngdiàozhéguìlìngguīyǐn--wāngyuánhēng

wènxiānshēngdiàozhīzàiyúnwàiqīngshānshānshàngmáoxiànglǒngshǒuxúnméizhezhàngtóutiāojiǔjiù

bèiyínshītàngōngmíngzhāngzhǐmàofēngshuāngliǎngbìnxīndàikànyuānmíng

guīlái

fēngtiàochūchénhuánkàngshūxiūguāntǎngguīshānshěngliǎngjiǎogànmángcùnxīnchángjìngqiǎnliǎngbìn

chíbānxiànghuāliǔzhuīyóuguòyǎngòngzhīyīntánxiàokāiyántiānyùnxúnhuánrénshìjiānnánlǎoxiāngyuán

niànzhǎngān

jiémáoxiāngróng驿fēngchénrénhǎilóngxiùzhāngliángchuánchēngkāifànguānguà退tuì

féngméngjiāntánxiàohuángtónghàowēngjǐnshòuyòngmíngyuèqīngfēngxiūguàinóngxìngběnshūyōngyíngqīngxiánào

shāyīngxióng

wàngnánshānguīláishìtàiyánliángrénmiàngāokuàbǎichǐzhǎngjīngzhúshuāngfēicǎifèngtōng

diǎnlíngjiàgāochēchéngchīdiēzěndànféiyángyǐnjiǔshānglenánmáoshěshūzhìzishān

róngkuài便biàn

tāoguānghuìxiándānshíjiāngwèngyǒusāngshūnèibáizūnzhōng绿nángqīnghuì

nòngláoshǒu使shǐguānwǎngfèixīnshùchǒngcóngjiùcóngzuìgāoyángmèngdàohuá

yànhóngchénxiùérguīwèiqiūqíngnóngmíngxīnhuīkànshānduìqīngluótánxuánhuīchénhuànjiǔjīnguī

gāowèiyángzhìfēibēizhàngpáihuáiyuánzhuīsuíxiūláijìngméi

céngjīngfēngyuèpáichǎngfēngliúlǎoshūkuángyīnghuànsháohuárénjīngchūnmèngshuǐliúniánguāngzhè

tóuqiānjīnwànliǎngzhèwànjuǎnwénzhāngmiáojiàshānzhuāngzūnxuānchuāngxiánlǐngérsūnxiāoshūtáng

mènghúnérdàojīnluánxiùchénāilínxiàpánhuánxuěyuánānqiūfēngzhānghànshíshìchéntuánlěngxiào

gōngmínglèiluǎnjìngguānyuètiàowánshìtàiduōbānhuòduānluòshēnxiánzuòshéngāoguānshān

zhuāngxiǎoyàngpéngláixìngtáozhúzhàngmángxiébiǎndāntiāozhéshuāisuìdàikāiniàngxīnjiǔhōng

chūnzuìrǎnshuāngháoyànjǐnshīcáilěiluòjīn怀huáifànglàngxíngháixiānglínkuǎndēnghuǒguīláitàntiānzhī

wèisàngwénjiàndānguāngjiǔshīhúnmíngqiūshuāngrónghuácháoguìyúnkànqīngshānwán绿

shuǐzuìtiánjiāpéncǎihuánghuāzhāihóngzhuāngshàngérsūnsuífēngēngyúnguòqiǎnchénhūnzhúténgchuángcǎo

shěcháimén

fèishíniándēnghuǒchuāngqiánjiāngqiānqiàncántiěyàn穿chuānchùdòngjìngyóurénsuànqióngtōngyóumìngliàoshēng

yóutiānānfēnsuífāngjiùyuánrènguāiyuèhòuchānxiānshùnxīnchuánkǒngmèngbiānduōduōcái

dǎngpiān

bàngyānxiágàizuòtuánbiāoméifàngchūhuāzhúzhǎngxīnshāobǎituōfēngchényǒngfēngyuèjiànfēngtāo

tànshìshìzhēngtóunǎoxiàogōngményāoyàntīngxuānxiāogānxīnliáopāoquègōngmíngguǎnlǐngqiáo

xiǎngyīngxiónghǎiwèijiāchǔwěitóuhǎijiǎotiānhànyóuxiànlínzhōngguīniǎoyànjǐngmíng

róngfānténgxiáfèixìnggèngbiànduōchàchénshìpáoguāzhāngliángjiàn退tuì

yīnghuāshíèrxíngdōngfēngzhěnnánzhīdùnqīnghuángquǎnshǎobáiéyǎng

dāndǐngsāihuī宿huǒcúndàoxīnzhǐshuǐchéngzuìtuóxǐnghòuyínóqīngféimiǎnjiàngàn

tàishìháojiébiéxūnyóubiànlóngshéxīnjiāojīnyánchǎnnìngxìnglièyào

fēnghóujiànjiézàilòuxiàngjiānkǒuqiánshéyànchùjiānxiéshíláijiēshīlezhòngyínjiǔjǐnháishē

guīláiqiǎnzhǒngshēngēngrènzǒufēidòulóngzhēngméichūtuōlínzhīchēngtáolìngchéngjiùyánlíng

cuīlièshēngtóngchòupínqiānqīngshēngshāntáomíngshuǐzhuóyīngyòngshěnánjiùjiēqīng

jìngchénzhǎngsǎomáoyánzhāoqīngshānhuànqīngliánsànnánghuángjīncángxiázhōngbǎojiànshōujiàshàng

qiānzhènggāngchángyántiǎnshǒumíngfēnshùpiānsuífēnyánqiěxiāoyānjiǔtiānzhǎnglàng

jìngfēngtián

píngshēngxiànfēngliúxiānshìzānyīngjiùqiúzǒuzhāngtáijīngcānghǎikuàyángzhōuhuáng

jīnzisūnnánshǒuyīnshìqǐngnánliúdōugōuwànshìdōuxiūjìnggānkūnàoshāwánghóu

xiūguāndùnshānlínyángyángshēngjīnjīnshìyàozhījiāozhīshīzhīyīnsāngrào

zháigōngshānshuǐtóu竿gānqiǎnzhìziqiāozhēnpànxíngyínjǐnchénjīnxiánkànyúnchūxiùxīn

èrshíniánchénzhēngshāntiějīnhuǒshǔbīngcánxīnkuángmóuyánwàngshìduōān

hēishìqiánchéngànànbáishuāngshuāibìnbānbānhuàxiāngcānchánzhànángānxiàoqínshū访fǎngnán

汪元亨简介

唐代·汪元亨的简介

汪元亨(生卒不详),元代文学家。字协贞,号云林,别号临川佚老,饶州(今江西鄱阳)人元至正间出仕浙江省掾,后迁居常熟官至尚书。所作杂剧有三种,今皆不传。《录鬼簿续篇》说他有《归田录》一百篇行世,见重于人。现存小令恰一百首,中题名「警世」者二十首,题作《归田》者八十首。他生当元末明初乱世,从今存散曲内容看,多警世叹时之作,吟咏归田隐逸生活。在艺术上,其散曲风格豪放,语言质朴,善用排比,一气贯注:有些则潇洒典雅,情味浓郁,互文比喻,耐人寻味。

...〔 ► 汪元亨的诗(5篇)