《韩醴泉先辈余曲车道士邀游东欢桥钓矶岩壁既》拼音

元代王逢

hánquánxiānbèichēdàoshìyāoyóudōnghuānqiáodiàoyán--wángféng

zhìqiānzàiqiánérshēngqiānzàihòu

jiānláoshènghuòzuìxiāngjiǔ

dōngjiāoxiùcāncuòmíngdōngxiàyǐnshénjīng

kànyúnshàngluòzhàochìfàngzhàoquèzāotáiméng

zāotáiyánkāijiáqínzhùshuānghánliánchuījiàngzhú

chénxiāngcáozhèfēngguòlàngshēngwén

shuǐjīngwǎncāngchuánzàichóuzàitáorán

tóuhuǒchūzhúzhāngwèiròuxiāoliánglián

hóuguìzhēnfènshǔzhǎngpiāoyān

wénlǎnfànniúchǐzhōngqīngzhōngzhuófāngshèngxián

wénxiànqiáogènglánlòuchíyòujiàntiānhànxīngshūyuèbáijiāmén

suǒsōngqīngjǐnliúxiàoshūfénshàngshí

fénshàngshízhōngruòquánchēgèngjìnshuāngluó

王逢简介

唐代·王逢的简介

(1319—1388)元明间常州府江阴人,字原吉。元至正中,作《河清颂》,台臣荐之,称疾辞。避乱于淞之青龙江,再迁上海乌泥泾,筑草堂以居,自号最闲园丁。辞张士诚征辟,而为之划策,使降元以拒朱氏。明洪武十五年以文学录用,有司敦迫上道,坚卧不起。自称席帽山人。诗多怀古伤今,于张氏之亡,颇多感慨。有《梧溪诗集》七卷,记载元、明之际人才国事,多史家所未备。

...〔 ► 王逢的诗(218篇)