《咸阳怀古》拼音

明代梁潜

xiányáng怀huái--liángqián

xiányángzháizhìdiécuīwéi

shíyǐnxuějīnquēyúnzhōngkāi

xiányángchēngbǎièrhánmíng

qínwángànjiànchìfēngléitiānxiàzhūhóujǐn西

sānxiāotiáoshuǐkōngzhàoqíngōng

lóngzhàngjīnlóuxiàfèngchuīqiānménchídàozhōng

xuánxiāodàotōngtiānxiānzhǎngróngzhèngxiāngzhí

yuèguòwénchuāngbǎoshànxīnglínxiùzhuānglián

xiùwénchuāngcǎixiáhuángshāncuìyǐngràogōngxié

wángsūnxiédàndiāotáishùyóuhuízhōu绿ànhuā

ànhuāxiùliánqiānshíwànzhūménxiāngshè

jiǎndēngfēngkuàngyuèlíngjīnzhùxiāofēng

fēngchíwànguófèngwēishēnggǎnhéngxíngjīntāngqiānwángyóu

qiǎnjiāngjūnběizhùchéng

fánhuázhīsānshíliùnián

lóuchuántóngwàngpéngláizuóxuānchuāngyún

tóngchéngxiānguīxiányángdiékōngcuīwéi

huángyúnjuǎnxuěchéngtóuchéngxiàxíngréntànluòhuī

梁潜简介

唐代·梁潜的简介

梁潜

(1366—1418)明江西泰和人,字用之。洪武末举人。以才荐,知四会县。后历阳江,阳春诸县,皆以廉能称。永乐元年召与修《太祖实录》。书成,擢修撰。又代郑赐为《永乐大典》总裁。十五年帝至北京,太子监国,留辅太子。寻有人诬太子擅宥罪人,牵连及潜。下狱被杀。有《泊庵集》。

...〔 ► 梁潜的诗(12篇)