《偕海宁倪又田登秀亭》拼音

清代许传霈

xiéhǎiníngyòutiándēngxiùtíng--chuánpèi

yánlíngshānshuǐpínghànjiāngbēnkūnjīngfēngyòulēiānméihuāchéng

chéngtóuluànliáosānbǎiliùshíduǒshùqīngniánmiàoshǒuzheshāndǐngcáizhùtíng

shānzhōnglíngmíngxiùshìxiùmíngwèitíngmíngnánběifēngtóuchājiǎodōng西miànjìngqíng

láiqiūgāoshuǎnggòngdēngyúnyuánfēibiéyǒutiānzifēngxíng

shānxiàyǒuquánfēnqīngzhuótànyuánzuìshàngchéngxīnběnyuánzhèngzhuóyīngzhuózēng

jiāngtāodōngliúluòlínluányuánjīngshānqiányáozhǐhuāngzàiháidāng访fǎngyánzilíng

许传霈简介

唐代·许传霈的简介

余生而鲁钝,雅不善诗。岁辛巳,由湖返杭,尤绝意不吟咏,复何稿之可存乎。偶理丛残,有不忍遽弃者,念少壮遭际多艰,赖母教辛勤,良朋切磋,得不汨没天性,言情纪事,时见乎词,则又不可以不存。爰按年录之,起咸丰癸丑,终光绪辛巳,得八卷,计古今体若干首。初有无可斋、倦游轩、七二铃馆、春晖室诸编目,兹分注各年下以存旧名。

...〔 ► 许传霈的诗(417篇)