《仪贤堂监策秀才联句诗》拼音

南北朝到溉

xiántángjiānxiùcáiliánshī--dàogài

xióngzhōushìděngtíngnǎizhuānduìxuélèikuòwénruòjǐnhuì

lánchéngxiùwǎnzhàochēguāngchìbèishèguānèzāndàixièmíngbèi

zòuyǐnlièjiǎguāngwǎngzàishēnjuézōngsūndǒngyǒugài

chūnfēnghánwǎnzhuǎnchíguāngzhàmíngmèilièxiùzǒngzhōngyánqúncáishènghuángdài

lúnyǐngxiǎngcáiméngmèidiāolóngzhāngqīngxíngdāngpèi

póuránxiǎnggāocànláncuì广guǎngchuānliángzhuīshuǐfēinánpèi

gòngshìguāngxiāngménsōuxiánjǐnyōusāishànshuōqióngjièshūxīnhuì

láiyàndōng西liànggèngchūnèikāngzāixìnzàijīnshìgēnglěi

到溉简介

唐代·到溉的简介

(477—548)南朝梁彭城武原人,字茂灌。到洽兄。少孤贫,聪敏有才学。起家齐王国左常侍,为任昉所知。入梁,历御史中丞、都官尚书、吏部尚书,累迁国子祭酒。后因疾失明,以散骑常侍,就第养疾。性俭率谨厚,不好声色。善弈,入六品。与朱异友善。信佛食素,捐舍为二寺。与弟到洽、到沼俱以才闻名,时称“诸到”。

...〔 ► 到溉的诗(4篇)