《挽姚仲纯》拼音

南北朝王寂

wǎnyáozhòngchún--wáng

zirénzhījiékuírándàozuìchúnxiāngliánpèichūbīn

qīngjiébīngyíngbiāoshùxīnmiàolíngtànguìzhìàolún

shìchuánfēngliúbiǎojìnshēndòunánwéilǎoyuèdànshuírén

rěnwángshètōuānxiàochénwénsuīwèisàngdàojìngnánshēn

péngshūsòngdōnglíngqínzhícóngqiángjiànshōuyóushēn

yányóuzàihuítóuchénshūzhànjiǎjuégǎnshānglín

xuánwěijiēzāièchénzhōngtiāncóngbiéqióngrǎngxiàngshuíqīn

duòguǒféngwángguǒliúdēngdàishěnbīnpéngshāngshìshuǐkǒngzhígònghuāngzhēn

shūdàiyuánxīnlǒngshēngjiùlínjuéxiánshuāngduòlèiguàjiànshāngshén

zhǒngshùbēizhǎngshānhuāzuòhǎochūnguīpíngmiǎoshuíwèixiěguāngchén

王寂简介

唐代·王寂的简介

南朝齐琅邪临沂人,字子玄。王僧虔子。性迅动,好文章。王融败后,宾客多归之。齐明帝建武中为秘书郎。年二十一卒。

...〔 ► 王寂的诗(241篇)