《尚书荣拜恩命夤疾中辄课恶诗二首以申攀赞》拼音

唐代徐夤

shàngshūróngbàiēnmìngyínzhōngzhéèshīèrshǒushēnpānzàn--yín

mínggōngjiāzáofènghuángchíruòguānfēnghóuhǎituīguìyǒutiānshòuzǎo

guānduōnánchìláichímǎoxīngrénjiédāngwángzuǒhuángshíxiānwēngshíshī

zuózhàoshūyóulòuquēwèiyánshāngzuìnéngshī

dōngjiāoyíngfēngtiānxiānxiàjiǔzhòngsānyuèmínglínhǎn

bǎiqiānrénzhòngkànwánggōngbàng绿shùyáofēnyǐngyúnjiànzōng

jièwènchéngyáochùxiāngtíngxióngjuǎnróng

徐夤简介

唐代·徐夤的简介

徐夤

徐夤:字昭梦,福建莆田人。登乾宁进士第,授秘书省正字。依王审知,礼待简略,遂拂衣去,归隐延寿溪(现留于绶溪公园,系莆田二十四景之一)。著有《探龙》、《钓矶》二集,诗二百六十五首。

...〔 ► 徐夤的诗(229篇)