《次韵俞伯初古松篇》拼音

宋代汪炎昶

yùnchūsōngpiān--wāngyánchǎng

tǐngzhíjīnshìzhuīshùmiǎodǎi

pánshǐfēnjǐnjiànshùbào

fángāizhuóxiǔhuàiqióngyùnzhēnwài

líng椿chūněrzhīchàyuèhánshǔdài

shēngēnxièhànzhīcuòbài

xīnshùmanzhímàolèiguài

shāoyōuzhóuhòushìchuánxiàlài

yuèkōngzhēngróngqióngnèi

绿níngzǎnránwénxīngbèi

luóniǎoyǐnyuánxiāowéngài

zhīchōushàngwèizhekǒngzhòuài

yùnluòzhāihuánhǎitāoxiāngpēngbài

yōngzhǒngjiànkěnzhòngkuài

cáinánkōngliánài

āfángzhījiàndōnghuài

sǎowèiruòdùncángchǒuduòshìtián退tuì

bǎiliàngxiǎojìngshùmài

gěicuīzhémàihài

zàohuàjiǔpéizhíbāngguólài

shānlíngshènài使shǐwàngjiǎnbài

shēngtiānzhōngyǒuzài

cáiqiǎoěrshūluòluòchūxíngbèi

suǒjiāngzāoféngjuǎnyúnyǐngsuì

汪炎昶简介

唐代·汪炎昶的简介

汪炎昶(一二六一~一三三八),字懋远,婺源(今属江西)人。幼励志力学,受学于孙嵩,得程朱性理之要。宋亡,与同里江凯隐于婺源山中,名其所居为雪瓷,自号古逸民,学者称古逸先生。元惠宗至元四年卒,年七十八。有《古逸民先生集》二卷。事见本集附录《汪古逸民先生行状》。 汪炎昶诗,以《宛委别藏》本为底本,并新辑集外诗编为一卷。

...〔 ► 汪炎昶的诗(139篇)