《赠江西吴定夫》拼音

宋代刘宰

zèngjiāng西dìng--liúzǎi

dìngjiānghǎishìshòuxiān

piānránménjiǎzuǒyòuxiān

fāngyànchénāixiàoxiāngyán

jiānxiànliǎngnángjiànshǐjiěchán

bēijiǔpēngxiǎoxiān

yánnǎizhǎngzhāishòushìhūnshān

shǎoxiū西shānyōuxúnbiàndiān

shānkōngrénbáiyǎnwènqīngtiān

dòngkǒulǎowēngshǒubiān

gāotánwèiránrán

rěnbiéjiěshìqínquán

guīxúnwèishǎoliúlián

dàoféngbìngǎobèilóuliǎngluán

jīntóujiànshùkǒubàichuán

liàoqióngchénhūnbēnzǒuhuánshìchán

luánliángxíngjiéqiángyuán

chuánbàihángmàizhōujuānwànqián

wèiyào使shǐzhōngānquán

dàndōngháizhòngzhōuxuán

jiēzichénwàiérjiézhōngyuán

shuāinéngěrkuìhànlián

huònángzhōngtànyòngruòliúquán

zifèizhǎngfángguàyánqián

huòyūnlǎoshìbiān

qínjūnwèiláihūnwánjǐngshěnmián

jūnshīdōngjiāèrshuōdāngshězhān

érfēnshūxiānyǒuyán

jūnguīgèngshānglüèshūláiwèicánnián

刘宰简介

唐代·刘宰的简介

刘宰

刘宰(1167—1240)字平国,号漫塘病叟,镇江金坛(今属江苏)人 。绍熙元年(1190)举进士。历任州县,有能声。寻告归。理宗立,以为籍田令。迁太常丞,知宁国府,皆辞不就。端平间,时相收召誉望略尽,不能举者仅宰与崔与之二人。隐居三十年,于书无所不读。既卒,朝廷嘉其节,谥文清。宰为文淳古质直,著有《漫塘文集》三十六卷,《四库总目》又作有语录,并传于世。

...〔 ► 刘宰的诗(343篇)