《读南华外篇述以四言十五章 其十五 知北游》拼音

明代郭之奇

nánhuáwàipiānshùyánshízhāngshízhīběiyóu--guōzhī

chòushénxiānghuàruòtiānxiàjīnshíshèngrénguìzhìrénwèi

liùwèinèiwèiqiūháowèixiǎochéngyīnzhīxiǎodàojiāngsuí

bèiyándàonièquēduòzhīméiméihuìhuìmóushēnzhīchūyǒutuìshúwěi

xíngwǎngchùchíshēngtāishēngluǎnjiǔqiàochàláiwǎng

ménfángshàngxiàgāobēizhōngshǐtiānjiāozhīshuōér

báizhīguòránérchíránchūyóuránxíngzhīxíngrénsuǒtóng

dàozàizàièzhīsuǒgònglǎolóngmíngmíngtàiqīng

guāng耀yàoshìyǎochuígōurénshuíshuíwèiyǒutiānchūkuī

réntónghuàjīnrénnèiwèizhōngwèichīchīshìfēixiāngchī

zhīnǎizhīzhīnǎizhīwènyīngyuēyuēwéiyuētiānshī

郭之奇简介

唐代·郭之奇的简介

郭之奇(1607年-1662年),字仲常,号菽子,又号正夫、玉溪。广东揭阳县榕城东门(今广东揭阳市榕城区)人。为南明大臣,历任南明文渊阁大学士加太子太保(相当宰相)兼吏部尚书、兵部尚书,率军转战闽粤滇黔抗清,于顺治十八年(1661年)在广西桂林为清将韦永福所俘,翌年殉国。清乾隆四十一年(1776年)追谥忠节。

...〔 ► 郭之奇的诗(1154篇)