《宴徐子仁宅》拼音

明代王宠

yànzirénzhái--wángchǒng

quánlíngháoxiáyóufènghuángyuán

qīngménlínshànglànruòcháoxiáqiān

xiàogòngxíngyóujiàoyínkuīyángyuán

shénbiāozhēnxuànbèifāngsūn

lánchíxiàshuǎngguìdòngqiūyúntún

jiāhuāluó筿xiǎozhíyuán

shūlínkàngběidènglàngfēinánxuān

càncànróngjiāozhǐfán

zhōngtángtónghòukǎnshùjīngfān

chūyóulóngxiángjīng鸿hóngfān

shòushénjiāofángxīnfán

zhǔrénqīngyúnliúbiāoshèngfán

luó西yuányànzhùběihǎizūn

zònghéngzǎofènkuòjiādūn

xiāngcuòchénchāiyīngbīnfān

yáoláinǎipíngqìngshāngzhìruòchuānbēn

xiǎowèiyuèchíxiāowàngcháotūn

píngliàngchǐgāoyángxuān

ānshāngquèyán

王宠简介

唐代·王宠的简介

(1494—1533)明苏州府吴县人,字履仁,后字履吉,号雅宜山人。为蔡羽先生门生,居洞庭三年,既而在石湖之滨读书二十年。由诸生贡入国子监。工书画,行书疏秀出尘,妙得晋法。于书无所不窥。诗刻尚风骨。有《雅宜山人集》。

...〔 ► 王宠的诗(115篇)