《题卢文峰十二知丞文集》拼音

宋代方逢辰

wénfēngshíèrzhīchéngwén--fāngféngchén

zhūqiānrènyuānwēngtànzāomián

cháochuīduòqiānwànkǒngshìjiāobàntiān

piánhuāmiàotiānxiàwénzhízhuībān

shǒujuéhànlièjǐnzhāngxiězàishīsāo

piānchìshǒuzhǎngshékònglēishēngguā

duǎnpiānrèncāngjiānghàohàotāozhōngchá

wénzhāngmiàoshǒuchǎngdàowángyánghái鹿

língfāngmǎizàiyuèzhōuqīngdànyòuzhǎncháotiānzhóu

jūnjiāngménshūfēngzuìmèngwèixǐngsōng

zhǐzhìbǎokěnliúshānzhōngléitíngfēngháijiāolóng

方逢辰简介

唐代·方逢辰的简介

(1221—1291)宋严州淳安人,初名梦魁,字君锡,一作圣锡。方镕子。理宗淳祐十年进士第一。累官兵部侍郎,国史修撰。时宰相郑清之、贾似道擅权,逢辰力诋其非,称疾归。除吏、礼二部尚书,俱不拜。宋亡后,隐居蛟峰,授徒讲学,学者称“蛟峰先生”。元朝召之,坚辞不赴。尊崇朱熹,阐释孟子和程朱学派道德论。有《孝经解》、《易外传》、《尚书释传》、《学庸注释》、《蛟峰文集》。

...〔 ► 方逢辰的诗(40篇)