《题傅氏真意堂》拼音

宋代胡寅

shìzhēntáng--yín

gāonánluòfányīnmàozhúshūlíngfēng

xiǎotíngxúnzhàngjǐngguāngōng

kuàngduōběiyíngfāngchímiǎoróngróng

yóutiáodòngyǐngxiāngchōngróng

huìluóchàxiǎngjiànfāngfēiróng

xiāngzhīhányuèsuìxuějiàchūnyúnnóng

láiqiūshíshānbānbānhóng

nǎijuànhuángjīnhuāshàngdōngcóng

wéijūnbàocáizhìtōngshēnqióng

xiànwèishòubànguāngténghóng

suìshànglěngchūyánzūnwèikōng

hènzǎobìngshuāinéngjuǎnqiānzhōng

wénchénhuàbīngyíngxīnxiōng

yòuzhīshèngjìngqínyíngyànfēng

yǒushìshìyānxiámiǎofēizōng

xiānshēngtǎngxièhòuwènxùnwèitōng

zhīmiáobǎoduōxièjiǎowēng

xiāngjīngshǒuqīngróng

胡寅简介

唐代·胡寅的简介

胡寅

胡寅(公元1098年~公元1156年),字明仲,学者称致堂先生,宋建州崇安(今福建武夷山市)人,后迁居衡阳。胡安国弟胡淳子,奉母命抚为己子,居长。秦桧当国,乞致仕,归衡州。因讥讪朝政,桧将其安置新州。桧死,复官。与弟胡宏一起倡导理学,继起文定,一代宗师,对湖湘学派的发展,起了巨大作用。著作还有《论语详说》、《读史管见》、《斐然集》等。

...〔 ► 胡寅的诗(276篇)