《高龙学挽诗》拼音

宋代魏了翁

gāolóngxuéwǎnshī--wèilewēng

shǔkāihòu西chuíwèilǐnqiū

gèngjīngliǎngdānèjǐnbiānzhōu

xīnmiǎntóngzhōngliángshìxiū

cōngcōnglǐngwǎngwǎngjīnniú

zhǒnglüèkòuchāngsuíjiězhōu

jìnyóujiànlángyuǎnhuòzhì

shǒucháimínbēnjūn齿chǐkòuchóu

luànshēngníngyǒuzhìzhòngkuìjiū

shāngshíjiǔmínzuòyōu

shēngshěnsuífēndìngxíngzhǐtiānmóu

gāoshàngdānzhàohuízuǒyóu

fēngjiāngpínghànyuánxiǎnlàizōu

shìbiànfāngshǒurénqíngdiàotóu

shìyánjuānzhànghéngliú

fēnwèizhōngguǐānnéngxiàoqiú

juézizhuànghàipéngchóu

fènquán穿chuānbīngjiāoxuèrǎnlóu

suíchúzhìzàigānzhúyuǎnxúnyóu

zhìshìwénfēngwánbèimiànxiū

gōngshēnhànjiāngshìgèngshuíchóu

xuéshìbiāolóngzhíwénjiēlièjìnyóu

zhànēnzhānròuxīnmiàobēnlínqiū

sānsuìsuīyúnhòubǎishēnānchóu

yóuhúnzuòjìnshìzhī

chéngbàicónglóujìngjiāolínpànhóu

wèilùnqīnghàndǐngzhǎngkǒngliángōu

hòushuípíngshìqiánxiūyìnliú

guānxíngyǒudānzhàosòngyóu

miǎomiǎoshānhuánghuángxiōngqiú

fēiwéizàiyuánwèiniànzōngzhōu

魏了翁简介

唐代·魏了翁的简介

魏了翁

魏了翁(1178年—1237年) ,字华父,号鹤山,邛州蒲江(今属四川)人。南宋著名理学家、思想家、大臣。嘉熙元年(1237年)卒,年六十,赠太师、秦国公,谥文靖。魏了翁反对佛、老“无欲”之说,认为圣贤只言“寡欲”不言“无欲”,指出“虚无,道之害也”。推崇朱熹理学,但也怀疑朱注各经是否完全可靠。提出“心者人之太极,而人心已又为天地之太极”,强调“心”的作用,又和陆九渊接近。能诗词,善属文,其词语意高旷,风格或清丽,或悲壮。著有《鹤山全集》、《九经要义》、《古今考》、《经史杂钞》、《师友雅言》等,词有《鹤山长短句》。

...〔 ► 魏了翁的诗(669篇)