《金房道间皆蜡梅居人取以为薪周务本戏为蜡梅》拼音

宋代郑刚中

jīnfángdàojiānjiēméirénwèixīnzhōuběnwèiméi--zhènggāngzhōng

biānchéngcǎosànmànwéiméi

huāfēngchéngshēnhuángchūnhuí

xíngshāzhōngyǎnmíngjiànqióngguī

chūwèibāngréntuīwèibǎishìkuí

wénfángyōushìjiāchùdìng使shǐpéi

xiūlèipíngzhìshānqiángwēi

shìyǒuránjīngmánpáihuái

wánsuǒqiáocǎijiǔjiēméicái

fāngsuíshùxīnyānāi

jiāhuǒlínggēnwànhuāhuī

cónghuàgōnghuǎnyáojiásāi

tiānyǒuqīngshànwèishēnméi

xiānxiānfànshuāngdàndànjīncuī

níngruòbiànzhǐgānxīnbìnzhǎnghuái

jīnyōu姿fēngyùnyuántuí

wèizhēnjǐnchūxié

wèigōngwèichuíshǒulìngshízhěāi

郑刚中简介

唐代·郑刚中的简介

郑刚中

郑刚中(1088年—未知),字亨仲,婺州金华人。生于宋哲宗元祐三年,卒于高宗绍兴二十四年,年六十七岁。登绍兴进士甲科。累官四川宣抚副使,治蜀颇有方略,威震境内。初刚中尝为秦桧所荐;后桧怒其在蜀专擅,罢责桂阳军居住。再责濠州团练副使,复州安置;再徙封州卒。桧死,追谥忠愍。刚中著有北山集(一名腹笑编)三十卷,《四库总目》又有周易窥余、经史专音等,并传於世。

...〔 ► 郑刚中的诗(408篇)