《大寒呈张太博》拼音

宋代郑獬

hánchéngzhāngtài--zhèngxiè

hánfēngpéngpáishì

shāhuīzhǎngtiānhēibáichìhuáng

zhuōyōngjiānzuòxīnhánliáo

tiānbiànyīnàn

tiàokōngbáofēizǒuzhūchū

shùzifāngtànjīnggòngguàitiāngōng

xiānshēngxiéshūláiángzhàngfēi

nǎizhàoèrsānzihuánzuòzhī

tónglìngjiǔpándìng

jiǔxínghánchúchūnyángshēng

xiānshēngshuōchíxiān

dòngchèrénjīngshénliǎngěrfēi

lǎozhígēnjiéjiǔniú

yáoméishùnmiǎnruòcéngxiāngshí

dānghēizhōngguāng耀yàojiànchì

退tuìshèngxiánsuǒzài

wéihuàshānlóngkuài

rényǒushízhìfēizhīzhí

érzhòudāochǐ

nián齿chǐfāngzhuàngjiànnánér

fāngjīntàipíngmínshàngwèihuò

shuínénggǒngliǎngshǒukànrénshùxūn

郑獬简介

唐代·郑獬的简介

郑獬(1022——1072)字毅夫,号云谷,虔化人,江西宁都梅江镇西门人,因他的祖父前往湖北安陆经商,便寄居于此。商籍人安陆,详载宁都州志,少负售才词章豪伟,宋皇祐壬辰科举人,癸巳状元及第,初试国子监谢启曰,李广才气自谓无双。

...〔 ► 郑獬的诗(257篇)