《担夫谣(黔人能歌之,予为之增损其语作谣)》拼音

明代纪青

dānyáoqiánrénnéngzhīwèizhīzēngsǔnzuòyáo--qīng

dānláidānláiěrwèizhějūndāngchà

cháotíngyǎngjūnwèishāzéiqiǎnzuòdānshuíài

cóngshǎoxiǎobèibiānchàchuílǎobēnmángzàn

zhǐjīndīngzhuàngtáowángjǐnshùshícánbīnghúnhēi

liánfēngxuěshuāngtiāndòngněilóngzhōngqiángbiān

shǒutuánmàixiètáoshuǐcāntóumiàngòuxuánshī

gāoshānpánbǎipánbèijiān穿chuān

sānhuítóuchóuqìngshēnlínjīng

guīláiwèixiàyóuyòubàoguānyuánguò

cháoguānyuánguòguānyuánguò

guìzhōushǒuzhǎngānyòngguānyuánduō

tàipíngkěnzhànshìdànhuǎnjiāngnài

dànhuǎnjiāngnài

纪青简介

唐代·纪青的简介

明应天府上元人,字竺远。工诗古文。诸生。入天台国清寺为僧。久之还俗,归江东,以诗酒放游山水间。年六十余卒,有遗集。

...〔 ► 纪青的诗(17篇)