《次韵时进叔二十六韵》拼音

宋代黄庭坚

yùnshíjìnshūèrshíliùyùn--huángtíngjiān

shízishàngyuánzhújiānkāidòng

érshèngguānxiǎoérfēngjiá

jiàzhūgōngchēng

shūsuīcānglàng齿chǐjuéwèi

niúyángxiàyǒushìchù

qiángguīxiǎoshǒuruòténg

shěqiánhuāshēnchūnguān

shěhòuchízhāitángfēngyuè

tànsuì

huànyúněrwèizhīqínchǔ

xiàngláiqiāngōngguǒ媿kuìqiū

níngdāngsǔnxuānángliáoxiào

shízitīngránxiàocāngshǔ

shǎoyóushǒuzhāngwǎnshíàinóng

quècháozuìzhīfēngxuéshíyīn

shìwǎngshìānwěizuìxiāngchún

zuòwàngliǎngjiāshuōròujiāncháng

jiǔzhì使shǐqīngláigǎn

shíyāoliǔtáogòngguòsānjìng

wǎngzàishǎoniánchǎngháoyǐng

jièlìngjīnshàngěrzhēnnángòng

shāozhīliánnièjiànjiěděngyōngchǔ

péngyǒubànshānāguāngyīngòngxíng

réndāngqīndāng

fēiwánglìngyǐnxiàngjūnsuǒ

jūnwèimiánchuángyānliúchéng

黄庭坚简介

唐代·黄庭坚的简介

黄庭坚

黄庭坚(1045.8.9-1105.5.24),字鲁直,号山谷道人,晚号涪翁,洪州分宁(今江西省九江市修水县)人,北宋著名文学家、书法家,为盛极一时的江西诗派开山之祖,与杜甫、陈师道和陈与义素有“一祖三宗”(黄庭坚为其中一宗)之称。与张耒、晁补之、秦观都游学于苏轼门下,合称为“苏门四学士”。生前与苏轼齐名,世称“苏黄”。著有《山谷词》,且黄庭坚书法亦能独树一格,为“宋四家”之一。

...〔 ► 黄庭坚的诗(2045篇)