《京师送王颐殿丞》拼音

宋代苏辙

jīngshīsòngwáng殿diànchéng--zhé

yóuzhǎngānchéngjiēyǐnqīngzhái

shēnsuīzuòshàngbīnxīnshìdào

xiàoyánānnéngjiǔchējiùbēn

chéngnánnánshānjìnshèngjuéwén

páihuáijìngwǎngzhǐdiǎnfánbiān

dàobànglóngchíshēntòuwèi

shānxíngnéngkuìcáizhǐchǐ

zhuàngzāishuíkāizáoqiānqǐng

cānchàshānjìnhuàngdàngguāngshè

jūnshízàichíshàngshìyànfēn

wàngméngǎnkòukǒngxiàochén

cóngjīngchéngsuǒxiàngshì

jūnláicéngwèixiàngnánguó

biǎnzhōuchūhuáibiànwéijiànjiānghǎi

rénchùchéngshìzhǎngyuànyǒu

tuōshēnxiāngcóngyóuwèiguǒliáo

苏辙简介

唐代·苏辙的简介

苏辙

苏辙(1039—1112年),字子由,汉族,眉州眉山(今属四川)人。嘉祐二年(1057)与其兄苏轼同登进士科。神宗朝,为制置三司条例司属官。因反对王安石变法,出为河南推官。哲宗时,召为秘书省校书郎。元祐元年为右司谏,历官御史中丞、尚书右丞、门下侍郎因事忤哲宗及元丰诸臣,出知汝州,贬筠州、再谪雷州安置,移循州。徽宗立,徙永州、岳州复太中大夫,又降居许州,致仕。自号颍滨遗老。卒,谥文定。唐宋八大家之一,与父洵、兄轼齐名,合称三苏。

...〔 ► 苏辙的诗(1496篇)