《瑜上人自灵石来,求鸣玉轩诗,会予断作语,》拼音

宋代惠洪

shàngrénlíngshíláiqiúmíngxuānshīhuìduànzuò--huìhóng

dàorénjiǔshūwènqiěshù

wéncuànnánhuāngjīngxuē

ānzhīkuàhǎiwǎngfǎnguō

rénnòngcháoquèshénruò

pángduōguānzhěsuōtóudǎnwèiluò

shǎoguòcóngxiántíngduòdòuquè

shǒujuànshīqīngwánkòuménshuízhuó

kāiguānjiànzhīdànjuéshòujuéshuò

tánwèiliángzuòkuò

shuíchídàotiánbāojiǎnlíng

yuǎnláishūniànzhòngshānyuè

kǔnjiànhuálùnchūléngjiǎo

wèisānliújuéjiě

ránguīróngzhuō

xiǎngjiànqiānfēngsuǒ

xiāngxúnjiāshīè

érbìngduōfāngwèiyào

shēnglíngshíshānshīdāngzuò

便biànjuémíngxuāntiàojīng

惠洪简介

唐代·惠洪的简介

惠洪

惠洪(1070-1128),一名德洪,字觉范,自号寂音尊者。俗姓喻(一作姓彭)。宜丰县桥西乡潜头竹山里人。宋代著名诗僧。自幼家贫,14岁父母双亡,入寺为沙弥,19岁入京师,于天王寺剃度为僧。当时领度牒较难,乃冒用惠洪度牒,遂以洪惠为己名。后南归庐山,依归宗寺真静禅师,又随之迁靖安宝峰寺。惠洪一生多遭不幸,因冒用惠洪名和结交党人,两度入狱。曾被发配海南岛,直到政和三年(1113)才获释回籍。建炎二年(1128)去世。

...〔 ► 惠洪的诗(29篇)