首页 > 古诗词 > 家训 > 拼音

《家训》拼音

宋代胡铨

jiāxùn--quán

bēizāiwèizhěxuézhī

guānshūyǎnànbǐngshǒushēngzhī

érhàohánjuéliáng

wénmíngsōuxíngróngzhǎngléi

yǎngduōzhānshòukuàxià

shífāngshuāngbìn

zhànglǎoqiěbìngyānyòngguìwèi

liánshǎozhuàngshìzàipínjiànshí

chénchénzhūménzháizhōngyǒuchòuér

zhuàngmàorénguāngyínggāoliáng

qiǎngbǎoshìjuéménchéngxūn

qiántínglièchūxiāngzhuīsuí

qiānjīnbànyuèlǐnwànqiángōngshǎngzhī

hòutángyōngshūzǎotóngxiào

cuòluòkāizhūcuìyànhuīgāozhī

zhuāngshìyīngquǎnhuìcǎizhìqiángwēi

qīngchūnbēijiǔbáixiāopíng

shǒufèngháijiǔzhàiduījīnxuǎnéméi

cháozhòngyǐnchānglóu

féngrénshuōménxìngwéizhēn

xiányànzēngshìróng

tiányuánzuīxuēménqīnghuī

shēngyóuwàizhī

wángshìkǒngmèngguǒwèishuí

duōzāijiāojīnzishìsuǒ

juécénghánshìbēi

xīnzhuóguānshìzhūjiā

zhǎngguìxiāngshuāi

shēngfǎnjiānnàiguìyóuduōliú

xìngwángděngshùnyānjiēérbēi

zōngèrbǎiniánxiāngchéngwéishī

zǎoshìtiānjīngshēngwénchí

shūtíngzàonángfēnglánggāngāndǎn

dànzhīzūntiānyānnéngchénróng

xīnzhōuwèinuǎnzhūzǎoqióng

zhézuòjiǎshēngmánxìngliángshì

zhàngjiégēngsāoshīchǔlèi

lóngfēirénzhàohéngyáng

yuēěrquánshìjiǔchí

shēngháitiānsuǒxiāngzhíliàngshísuǒtuī

gèngdāngmiǎnchūzhìyòngwèizhèn

yuè便biànshíqiānguānzhāi

yánchīàojiǎngzuòlóngwéi

cǎoliánzhìjuéxiánjīnzhī

xúnbiānzhékāiqīnbiāo

jīngbīngsānshíwànzhǐláoāhuī

wénmíngxiāodùnzòugōngjìngfāngchuí

guīláijiājìngbàidēnglóngchí

zhàojiāduānmíngzhíjiāngzhīméi

lǎozhǔshàngqín

zhuāndǎibáibēifēizhī

ziháishàng殿diànyōngyāodàichuí

zibàiqiánhòuxiōngróng

chéngyóushànzhìyīnzhòngjiǎng

殿diànzūnzhílóngshòuguānfēiyóu

wèiděnggōngxiāngniánjiāng

shēnzhōngxiàoménchuánjiāqīngbáiguī

dànyuànhòushìxiánqínchēngchí

zhǎnmíngyuèjīnzhāoliáng

zuìsuīxiéshìwèizisūn

胡铨简介

唐代·胡铨的简介

胡铨

胡铨(1102年—1180年),字邦衡,号澹庵。吉州庐陵芗城(今江西省吉安市青原区值夏镇)人。南宋爱国名臣、文学家,庐陵“五忠一节”之一,与李纲、赵鼎、李光并称“南宋四名臣”。建炎二年(1128年),胡铨登进士第。初授抚州军事判官,他招募乡丁,助官军捍御金军。后除枢密院编修官。绍兴八年(1138年),秦桧主和,胡铨抗疏力斥,乞斩秦桧与参政孙近、使臣王伦,声振朝野。但遭除名,编管昭州,移谪吉阳军。秦桧死后,内移衡州。宋孝宗即位,复任奉议郎,知饶州。历国史院编修官、兵部侍郎,晚年以资政殿学士致仕。淳熙七年(1180年),胡铨去世,追赠通议大夫,谥号“忠简”。著有《澹庵集》等传世。

...〔 ► 胡铨的诗(127篇)