《送高丞别》拼音

宋代李吕

sònggāochéngbié--

jūnhóumǐnyīngxuéwènzǎoyǒu

niánshíyóuwèiguānqièyóushàngdōu

wénchénghǎiyǎngmíng

diàochéngwèijiāngyǒushíyuàn

qièláiduìèrsōngqīngjīnyìngbīng

cuìránméijiéjiānwèibiànxiáng

xiōngzhōnghàoránxióngwàn

qióngzhōuzhǔjiāngōuwèi

wǎnggāoxuānguòéguānjiǎngtáng

chíchěngwénshǐshípéijuǎnshū

guādàiqíngjiāngyān

chǐzuòértàihuīxiǎo

xiànchuàngfāng

chàngwàngyuǎnsòngsāoshǒukōngchóuchú

suǒshànxíngzǎosānshān

ānwèiróngjiǔkuàizuòcháoshěng

yòngxiánshìsuǒjūncáiyīngshí

yuànzhòngshāngǔnzàishǐgāotáo

shīxíngdāngáotiān

kuìzhéchuízèngduǎnpiānjiàn

shíjiùjiāoniànkuò{{wàiménnèibiǎn}}qiáo

李吕简介

唐代·李吕的简介

李吕,字滨老,一字东老,邵武军光泽人。生于宋徽宗宣和四年,卒于宁宗庆元四年,年七十七岁。端庄自重,记诵过人。年四十,即弃科举。好治易,尤留意通鉴。教人循循善诱,常聚族百人,昕夕击鼓,聚众致礼享堂,不以寒暑废。吕著有《澹轩集》十五卷,《国史经籍志》传于世。

...〔 ► 李吕的诗(224篇)