《行路难(丙戌秋作)》拼音

明代宋濂

xíngnánbǐngqiūzuò--sònglián

sǔnxiàngjiāngxíngshísān

luòtiānjiànhūnzhǐlián

yǒusàngjiāgǒuwàngwànggòngbēnzhú

yáojiànzhōuzhǔbiāndiāoyángshīxīn绿

shìxiǎozhōuǒuzhíjiǔxīnshú

zhǔwēngmiànguǐxíngchìchù

yánzuòbáichuángwènxiūsuō

bǎiqiánmǎidòuliáokuángxiānshēng

zhíshāngwèiyǐnsuǒshénguài

ángángshàngxiàtóuchán

liǎngjìngchìrǎnshílèi

ránláigònghàn

jiǔchūyuǎnjiāngshàng

qīngshānxiàngxiàoliáng

chángbiāozhìjīnnǎi

shǎoshíxiōnghànsāi

xuānxiāochéngbǎichǒuènán

shēngpíngjiànwèicéngcángwèifǎn

chēngjiǔqíngshūài

wǎngǎojiēfēnshù

穿chuānxīngshìshāihuàifēng

shuǐchētiēpànzhuǎnàilúnzhóu

jiězhuāngzànshùxià宿

xiāochénchūménxuānhuōchěngxiázhǔ

yuǎnlǐngshōupiànyúnqiántīngluòshuāng

jǐngzhèngjiā怀huáichéng

tiānsuīrénshìyǒu

táiguānbiànkēngjǐngrènwèichàng

xiūjiēxíngnányángchángnǎipíng

宋濂简介

唐代·宋濂的简介

宋濂

宋濂(1310—1381)字景濂,号潜溪,别号玄真子、玄真道士、玄真遁叟。汉族,浦江(今浙江浦江县)人,元末明初文学家,曾被明太祖朱元璋誉为“开国文臣之首”,学者称太史公。宋濂与高启、刘基并称为“明初诗文三大家”。他因长孙宋慎牵连胡惟庸党案而被流放茂州,途中病死于夔州。他的代表作品有《送东阳马生序》、《朱元璋奉天讨元北伐檄文》等。

...〔 ► 宋濂的诗(184篇)