首页 > 古诗词 > 弃妇诗 > 拼音

《弃妇诗》拼音

两汉曹植

shī--cáozhí

shíliúzhíqiántíng

绿yáopiāoqīng

dānhuázhuólièliè

cuǐcǎiyǒuguāngróng

guāngróngliú

shūlíng

yǒuniǎofēilái

bēimíng

bēimíngwèi

dānhuáshíchéng

xīnzhǎngtàn

zidāngguīníng

yǒuziyuèjīngtiān

ziruòliúxīng

tiānyuèxiāngzhōngshǐ

liúxīngméijīng

chíshīsuǒ

xiàshíbìng

yōu怀huáicóngzhōnglái

tàntōngmíng

fǎnnéngmèi

xiāoyáoqiántíng

chíchúháifáng

wéishēng

qiānwéigèngshèdài

jiédànmíngzhēng

kāngkǎiyǒuyīn

yàomiàobēiqiěqīng

shōulèizhǎngtàn

shénlíng

zhāoyáodàishuāng

chūnxiàchéng

wǎnhuòwèiliángshí

yuànjūnqiěānníng

曹植简介

唐代·曹植的简介

曹植

曹植(192-232),字子建,沛国谯(今安徽省亳州市)人。三国曹魏著名文学家,建安文学代表人物。魏武帝曹操之子,魏文帝曹丕之弟,生前曾为陈王,去世后谥号“思”,因此又称陈思王。后人因他文学上的造诣而将他与曹操、曹丕合称为“三曹”,南朝宋文学家谢灵运更有“天下才有一石,曹子建独占八斗”的评价。王士祯尝论汉魏以来二千年间诗家堪称“仙才”者,曹植、李白、苏轼三人耳。

...〔 ► 曹植的诗(197篇)