首页 > 古诗词 > 南山诗 > 拼音

《南山诗》拼音

唐代韩愈

nánshānshī--hán

wénjīngchéngnánwéiqúnshānyòudōng西liǎnghǎinánjiū

shānjīngzhìmángmèifēishòushòutuánshìqièguàniànwànlòu

xiūliàngnéngsuǒjīnggòuchángshēngchóngqiūwàngjiànxiāngcòu

qíngmíngchūléngjiǎomàisuìfēnxiùzhēnglánxiānghòngdòngbiǎotōngtòu

fēngpiāoróngróumàohéngyúnshípíngníngdiǎndiǎnshùxiù

tiānkōngxiūméinóng绿huàxīnjiùchēngyǒuchánjuéhǎiqiānpéngzhòu

chūnyángqiánzhuózhuóshēnxiùyánluánsuīruǎnruòlèihánzhòu

xiàyánbǎishèngyīnzēngmáishénlíngxiāoyúnzhēngjiégòu

qiūshuāngzhézhuōshòucānchàxiāngdiézhònggānggěnglíngzhòu

dōngxíngsuīyōubīngxuěgōngzuólòuxīnzhàowēié亿zhànghénggāomào

mínghūntíngtàiqǐngzhuànghòu西nánxióngtàibáijiānzào

fāndōupèiyùnfēnzháizhàndīngxiāoyáoyuèkūnwèijiéxiàngāndòu

kōnghánjīngjīngfēngjiàosōushùzhūwéifāngshāoyīnsǎnzòngténgróu

kūnmíngchíběiǒuqíngzhòumiánliánqióngshìdàokùnqīngōu

wēilándòngshuǐmiànyǒngyuèzàonáoyòujīngsuìyǎngya

qiánxúnjìngshùchàyuánlòushàngxuānángshǐguānlǎn

xíngxíngjiāngsuìqiónglǐngfánzǒuránchèlièyōngyǎnnánshùyòu

língkuāéyuǎnjiǎshòuháizàojīngyòu

suīnéngpáiléidiànqièāgòupānyuántuōshǒucèngdēngzhòu

mángshìjiǎoshǒusāishēngmàowēiróngsàngxiāoshuǎngjìnxīnyuǎnjiù

guānyuèjìnyòuyīnyuánkuījiǎoníngzhànyīnshòu

xiāduōshénāngǎnkòulínyǒutuōduòniǎojīngjiù

zhēngxiánwānhuánfēitóukòuxuánguīdàohuínièzhuàngzòu

jiēxìnguàizhìzhìnénghuàmàoqiánniánzāoqiǎnzhétànxièhòu

chūcónglántiánláojǐngdòushítiānhuìxuělèiméngmào

jùntuōzhǎngbīngzhíshàngruòxuánliūqiāntuīdiānjué退tuìqiě

cānghuángwàngxiásuǒzhǔcáizuǒyòushānhuángzhàgǎo耀yàozǎnjièzhòu

zhuānxīnpíngdàotuōxiǎnchòuzuóláiféngqīng宿yuànxīnshǐ

zhēngróngzhǒngdǐngshūshǎnyòuqiánhuàkāikuòlànmànduīzhòngzhòu

huòliánruòxiāngcónghuòruòxiāngdòuhuòtuǒruòhuòsǒngruòjīnggòu

huòsànruòjiěhuòruòcòuhuòpiānruòchuányóuhuòjuéruòzhòu

huòbèiruòxiāngèhuòxiàngruòxiāngyòuhuòluànruòchōusǔnhuònièruòzhùjiǔ

huòcuòruòhuìhuàhuòliáoruòzhuànzhòuhuòluóruòxīnghuòwěngruòyúndòu

huòruòtāohuòsuìruòchúnòuhuòbēnlúnshèngyǒngqiángòu

xiānqiángshìchūhòudùnchēnbbzznòuhuòwángzūncóngcháojiànyòu

suīqīnxièxiásuīyuǎnbèimiùhuòlínshíànyáofēndìngdòu

yòuyóujiǔyuánfénbāoguǒjiùhuòlèiruòpényīnghuòjiēruòbbBBdòu

huòruòbiēhuòtuíruòqǐnshòuhuòwānruòcánglónghuòruòjiù

huòruòyǒupénghuòsuíruòxiānhòuhuòbèngruòliúluòhuòruò宿liú

huòruòchóuchóuhuòruòhūngòuhuòyǎnruòéguānhuòfānruòxiù

huòruòzhànzhènhuòwéiruòsōushòuhuòrándōngzhùhuòyǎnránběishǒu

huòhuǒyànhuòruòfēnliúhuòxíngérchuòhuòérshōu

huòxiéérhuòchíérgòuhuòchìruòqiānhuòxūnruòcháiyǒu

huòguīchāizhàohuòruòguàfēnyáohuòqiánhéngruòhuòhòuduànruògòu

yányányòushǔguàiguàipànháigòuyóngyóngchuǎngpíngluòluòyuèjīng宿

yínyínshùqiángyuányǎnyǎnjiàjiùcāncānxuējiànhuànhuànxiányíngxiù

huāèkk77cuīliùyōuyōushūérānkuángniǔ

chāochāochūyóubēnchǔnchǔnhàimàozāitiānjīngxiàoyíngcòu

juéchūshúkāizhāngmiǎnmiǎnshuíquànyòuchuàngérqiǎorěnláojiù

fēishījīnnǎijiǎzhòu鸿hónghuāngjìngchuángōngchóujiù

chángwénguānfēnjiàngxīnxiùfěiránzuòshīwéiyòngzànbàoyòu

韩愈简介

唐代·韩愈的简介

韩愈

韩愈(768~824)字退之,唐代文学家、哲学家、思想家,河阳(今河南省焦作孟州市)人,汉族。祖籍河北昌黎,世称韩昌黎。晚年任吏部侍郎,又称韩吏部。谥号“文”,又称韩文公。他与柳宗元同为唐代古文运动的倡导者,主张学习先秦两汉的散文语言,破骈为散,扩大文言文的表达功能。宋代苏轼称他“文起八代之衰”,明人推他为唐宋八大家之首,与柳宗元并称“韩柳”,有“文章巨公”和“百代文宗”之名,作品都收在《昌黎先生集》里。韩愈在思想上是中国“道统”观念的确立者,是尊儒反佛的里程碑式人物。

...〔 ► 韩愈的诗(354篇)