首页 > 古诗词 > 惜誓 > 拼音

《惜誓》拼音

两汉贾谊

shì--jiǎ

niánlǎoérshuāisuìérfǎn

dēngcāngtiānérgāozhòngshānéryuǎn

guānjiāngzhīhǎizhīzhān

pānběiérhàngxièchōng

fēizhūniǎo使shǐxiānjiàtàizhīxiàng

cānglóngyòuqiúzuǒcānbáichěngérwèiyòufēi

jiànyuèwèigàizàihòuchē

chíyǎomíngzhīzhōngxiūkūnlúnzhī

qióngéryànyuàncóngróngshénmíng

shèdānshuǐérchíchěngyòuxiàzhīfēng

huángzhīzhīshānchuānzhī

zàitiānzhīhuánfāng

línzhōngguózhīzhòngréntuōhuíbiāoshàngyáng

nǎizhìshǎoyuánzhīchìsōngwángqiáojiēzàipáng

èrziyōngérdiàojūnyīnchēngqīngshāng

dànránérzhòngéráoxiáng

niànzhǎngshēngérjiǔxiānfǎnzhīxiāng

huánghòushíérchùchīxiāoqúnérzhìzhī

shénlóngshīshuǐérwèilóuzhīsuǒcái

huángshénlóngyóukuàngxiánzhězhīféngluànshìzāi

寿shòurǎnrǎnérshuāichánhuíér

liúcóngérzhǐzhòngwǎngérjiǎozhí

huòtōuérgǒujìnhuòyǐnérshēncáng

chēngliàngzhīshěntóngquángàiérjiùhéng

huòtuīérgǒurónghuòzhíyánzhīè

shāngchéngshìzhīchábìngrènmáowèisuǒ

fāngshìzhīyōuhūnxuànbáihēizhīměiè

fàngshānyuānzhīguīxiāngguìshí

méishùjiànérzhìhǎiláishùnzhìéryòngguó

bēirénrénzhījǐnjiéfǎnwèixiǎorénzhīsuǒzéi

gànzhōngjiànérpōuxīnzibèiéryángkuáng

shuǐbèiliúéryuánjiégēnérzhǎng

fēizhòngnánshāngshēnzhīgōng

zāi

jiànluánfèngzhīgāoxiángnǎihuángzhī

xúnérhuízhōujiànshèngérhòuxià

shèngrénzhīshényuǎnzhuóshìércáng

使shǐlínéryòuquǎnyáng

贾谊简介

唐代·贾谊的简介

贾谊

贾谊(前200~前168),汉族,洛阳(今河南省洛阳市东)人,字太傅。西汉初年著名的政论家、文学家。18岁即有才名,年轻时由河南郡守吴公推荐,20余岁被文帝召为博士。不到一年被破格提为太中大夫。但是在23岁时,因遭群臣忌恨,被贬为长沙王的太傅。后被召回长安,为梁怀王太傅。梁怀王坠马而死后,贾谊深自歉疚,直至33岁忧伤而死。其著作主要有散文和辞赋两类。散文如《过秦论》、《论积贮疏》、《陈政事疏》等都很有名;辞赋以《吊屈原赋》、《鵩鸟赋》最著名。

...〔 ► 贾谊的诗(8篇)