《宝鸡县张仙洞中长歌行次壁间谢高泉韵》拼音

明代赵贞吉

bǎoxiànzhāngxiāndòngzhōngzhǎngxíngjiānxiègāoquányùn--zhàozhēn

guóchíchíqīngshānzhàngxié

chūnfēngsānyuèzhútáohuā

wénfènjīnniúyòuchuánhuàbǎo

yǎngshǒuxiàoluòxiùlíngdān

zuǒqiúyòuwénbàowěnjiàrén

bīnshàngyǒuwènjīn

láoyīntúnwǎngguǐcóngqín

zāikūnfēngyǒuzhuógōu

suǒhéngménshìzhéshǐshì

shànggāngbàohuángshūjūn

zhōngxīncánghàojiémiànshàngméngyǒu

jiāyǒuhuángkǒuér

diàotóudàoyōu

miǎozāichūgāozhēnggōngzhēng

chúnfēngshìchùshuǐhuí

yīnzhùyándāoguīwánfěn

shēnqīngjùnliánsānshíèr

xiānrénchénglóuxuánér

xiájiǎnyǐnjuéjīnshūxiéyōu

shìduànzhōngyuányúncánghuì

jiǔzhōuhēiziěrqiānzàishuínéng

ránzōngguóxīn

yǒuéméijiājiémáoliáo

qiědāngyuǎnjiàzhì西shān西

赵贞吉简介

唐代·赵贞吉的简介

(1508—1576)四川内江人,字孟静,号大洲。以博洽闻,最善王守仁学。文章雄快。嘉靖十四年进士。授编修。迁国子司业。俺答薄京城,大言不可订城下之盟,当宣谕诸将,监督力战。贞吉合帝旨,立擢左谕德,监察御史,奉旨宣谕诸军。为严嵩所中伤,廷杖谪官。后累迁至户部侍郎,复忤嵩夺职。隆庆初起官,历礼部尚书,文渊阁大学士。颇思改弦易辙,而与高拱不协,遂乞休归。卒谥文肃。有《文肃集》。

...〔 ► 赵贞吉的诗(33篇)