《小椿永恨歌》拼音

明代施教

xiǎo椿chūnyǒnghèn--shījiào

rényánxuāncǎoyōuwàngjiànxuānhuāyōubèijiéqiánjiànzhī广guǎnglíngtáng使shǐchóuchúshēngfǎnghuáng

zhuīxiàozōngshíniánfēngdiānshāfēishízǒurénshìbiàncuītíng椿chūnshǎoyán

xiǎo椿chūnxìngtuōxuānhuābiānxuānhuāyīnyóuduōniánsuīránhánshǔgèngxiāngyánfēnglièdiānlián

xiǎo椿chūnsuījiànzhǎngwèiyángtiānxìngjīntiāndàozhuǎnxuánxiāngjiànjuéxiān

xiǎo椿chūnmàozhèngháixuānshuízhīxuānhuājǐndànwēixièqiūfēngqián

xiǎo椿chūnxiǎo椿chūncuīzhéyōuyōuhènshíjié

施教简介

唐代·施教的简介

施教,明代医生。字子承,号心菊。无锡(今属江苏)人。幼丧父,精研儒学,久不得志。遂弃儒从医。取《素问》、《难经》及金元诸家之书,互为参证,久之通悟,诊视有方,投药无不效。善用人参,谓:百病从虚入,气实则病去,故以人参为主,他药为佐,每获良效。

...〔 ► 施教的诗(1篇)