《叙赵守备学释菜会馂》拼音

明代陈淳

zhàoshǒubèixuéshìcàihuìjùn--chénchún

jiādìngniánzàifángzhàohóuláishǒunánqīngzhāng

xiàchēbǎishìsuǒwèihuángxiānhuàyuánxiūpàngōng

tǎngshìcáijiūzhònggōnggǎipiānlòuguīhóng

ménjiùzhèngdāngyángzhímíngzhēnxiānfēng

pànxiàshūqīngróngshícháoxiāngliútōng

liǎnglángxuānxuānhuīfēizhūlánzhīsēnwèifáng

jiǎngtángyányánzhìzhōngyānggāomíngdònghuōàiméng

dōng西liǎngshějiāpángfēiyíngxīn广guǎngbiāotáng

zhūchóuluànzhāngcóngjīnzhèngyáoxiāngwàng

dōngliánwēnghúnlúnzàihuáng

èrchéngcóngéryángqiānzàijuéxuéshǐyǒuguāng

wéngōngzhīxiéjīnggānghuīxuémíngzhōngyōng

shànzhūcàncháogāngjīnshēngzhènzhēnlínglóng

bāngkuàngyòujiùyóuxiāngliúfēngyóuyángyáng

wèizuòyǎnyóngyóngzhuōshìshībiǎokāiqúnméng

lìngshèngménzhīsuǒcónggānmiànqiáng

西tángrénxiāngguóchángshǒubiànmánwénfēng

pèizhōuōuèrjùnliánghuāngguìxiānchuánfāng

duānmíngcàigōngzheqīngzhōngshǐliánténgxiāng

dōnggāogōngshàngxiángjìnjiélǐnlǐnlíngqiūshuāng

tuīqínguìruìfēngmángbīnfènjuégōng

lièwèixiàngsǒngángánglùnshìshàngyǒunuòyōng

yàolìngpiànshànyǒulóngwǎngqièjìnxiūgōng

yuèwéimíngniánshénzhùróngqúngōnggàobèishǔcáng

hóuyuēlúnhuànměiérzhāngluòchéngzhūbīntóng

shìcàizhījiǔwángzàipànyǐnjiǔhuāng

jīnzhīshǐqióngcǎolüèzhōuxiáng

shíwéiyuèguǎnzhōnglínzhōngxúnyǒusānfāngtónglóng

jùnwénzhūcáolángxiàshēngyuánxuégōng

miàotíngyánbānxíngyínqīngcuòjiānfēishang

zhǔrénshēngzuòjiēdōngshùmáoguànxiànwénxuānwáng

jiǔqínshūsǔnluófēnxiāngpèishíyǎnzōuèrguófēng

guìbàicóngróngjīngshénzhāomíngmáng

gōngwéidàowànshìlóngcāntiānpèixiāngshǐzhōng

zàidōngzhūzōngjiànshíchénshíyōng

shèngpēnggāoyángzūnshīzhàoqióng

sānzhūxiánzōngkuìjiànshìdōngfēng

yīngshìchéngyǒujiāngshìrényǒushànwàng

shìdēngtánghuángéguānlièzuòxiángōng

广guǎngwénwēisòngjiǎngyángjīngtóngméng

juǎnjīngqúnérqiāngjiùtánglièhuánérzhòng

lǎoshǎotuánbàijìngéryōngshēnmíngxiàoxiāoqiángliáng

gèngxiùjīnsuōfèngxuánzuòjùnshāng

xiūtáohuáguāréngjiāohuángzuǒyáoyòugēngliáng

xíngbáijìngzhuāngwēizhìzhìxiāngyáng

sānquànēnnóngchóuzhǐxùnjiāogèngxiāng

zhǔrénzàixiàoérkāngfāngjīntàipíngzhēngrǎng

xìngzhūbīnxiāngqìngféngyuànjūnyǐnzuìwénzhōng

zhòngbīnxīnxièqiěcánhuánghuìkuàngdiǎnwèicháng

jīnxìngqīnzhānpèipāngbàozhīkuìguīzhāng

wénbānjìnqǐngshūfèichángpànmínshīyányáng

fēngjiàoběnjīnchóngxùnxìngxíngdàochōng

guāntīnggǎnháijiàngzhōngxiàngjiānxiōng

shíshǐsāngōngyòutuīdàoróuwànbāng

fēngguīchúnniàngjūnlìngtiānxiàtáng

bānjìnqǐngxīnxiōnghóuyǐnpànwèidàozhǎng

qúnchǒuhuáiqiāngxiànqiúxiànguógàoxiōng

zuòfēixiāoshísāngjīngòng齿chǐjiēláijiàng

shímìnghóugōngtóngyòuxiāngjūnchéngānqiáng

zūnzhéwànchōnghuìtónghǎiláiqiāng

zhūshēngjìnbēicóngwéishēnwénfāng

jiāzhīěrchìérchāngjiāzhīěr寿shòuérzāng

jiàngěrxiálínggāngguótóngjiāng

běirénjuànqiěkuánggōngpéishèngliàng

陈淳简介

唐代·陈淳的简介

陈淳,1483年生,1544年逝世(另一种说法是1482—1539),长洲(今江苏苏州)人。字道复,后以字行,更字复甫,号白阳,又号白阳山人。他的有些作品,所画质朴,可以看出受沈周画法的影响, 从他现存作品中即可见风格和用笔,既能放得开,又能收得住。在绘画史上,陈淳与徐渭并称为“白阳、青藤”, 陈淳的绘画当属文人隽雅一路的,即“白阳”一派画家。

...〔 ► 陈淳的诗(128篇)